Sana ’dön’ demeyeceğim çünkü;

Dön kelimesi bana başka şeyler çağrıştırıyor şu anda... Biliyorum, duygusallık serpmişler ’dön’ün üstüne. Belki de biraz bal kattılar içine. Bu yüzden tatlı geliyordur dile dön demek... Hatta ’dönmek’ için ayrılanlar bile vardır.

Ben sana ’dön’ demek istemiyorum, kötü şeyler çağrıştıyor çünkü bana... Sana ’dönme’ desem, o da ayrı bir bela...En iyisi gene susmak. Hani şu her koşulda belirtmekten ayrı bir haz duyduğun,suskunluğum asaletimdendir, sözünde olduğu gibi... Valla, ne desem boş... Dön desem ayrı , dönme desem ayrı sorun...Şimdi, suskunluğum asalatimden mi sevgilim?

Gecenin bu vakti, hınzır fikirlerde seni anıyorum, daha ne olsun. Buna da şükret canım...


Aslında bunları, bir defter arasına sıkıştırdığım duygularımın ardına diyorum. Bende kalan duygularım da, böylesi anlamsız işte. Dinle bak sözcükleri nasıl dalgacı, alaycı...
Şimdi defterimin arasında hep sana dair söylenmiş özlü sözler var. Özlü sözler dediğim, özü sana ait, özünü senden alan yani...


Herneyse...

Tanırsın beni, bilirsin hafif şizofreni belirtisi gösteririm. Saat yokluğunu vurduğunda ve dolunay hoplaya hoplaya çıktığında bakışlarımı serdiğim göğe, gelmezsen özlemlerimin giriş kapısına, tam bir şizofren olurum. Biliyorum, cümleleri toplama konusunda başarısızım. Belki toplama kamplarına da bu yüzden karşıyım. İki aynı yola baş koymuş cümleyi nasıl da, kendime mantıklı bir sebep bulmak için mantıksızca kırıyorum değil mi?

Sen de beni kırdın ama, neden kavuşamadık mantıksız iki sebep gibi? Cevabı sorumda saklı aslında. Ben seni kırmadım ya ondandır . Bu sorular cevaplarını hep saklıyorlar içlerinde. Benim seni bu saçmalıklar arasında narince sakladığım g... Neyse... Boşver canım aldırma sen bu kendi halinde konuşmalarıma, ben vallahi yokluğunu daha çok sevdim... Vallahi bak...

Sanırım bu dağınık halimden en çok kalemim memnun. Bana bir faydasını hiç göremedim çünkü. Zihnimde uç uca bağlanmayı bekleyen, el ele tutuşmak isteyen öyle çok cümle ahalisi var ki... Ben de varım ama çok konuşamıyorum. Onlar niye konuşsun?
Şimdi de sadistçe konuşuyorum değil mi? Ben karışık pizza severim zaten. Şizofreniyi de yanında sadistlik olursa giyerim ruhuma, yerim, içerim, coşarım sonra bir güzel sı(bipli kelime)...

Unutma ; ne derdim? Her insan bir deli adayıdır. Hayat çarkını döndürdükçe midesi bulanmadan kalabilenlere özenmeli miyim? Bilmiyorum...


Şarkıların giriş kısmına ağlıyorum şimdilerde. Şarkıların giriş kısmı, ilk notanın ortaya çıkmasıyla irkiyor. İrkiyor da ne demek şimdi? İrkiliyor işte. Bırakın biraz da ağzıma geleni söyliyeyim. Üstelik ağzıma gelenler bu kadar masumken... Altında şeytansı manalar aramayın, ben çocuğum, henüz tanışmadım kurnazlıklarla... Tanıdığım tek kurnaz, karganın peynirini alan tilki...

Yok, bırakın beni... Ağzıma geleni söyliyeyim... Mantıklı konuşup da mantıksız yaşamaktan sıkıldım çünkü....



_Bahar Liman_