Hikayelerde kaldı artık büyük aşklar...
Masallardan bilirdik o büyük sevdaları. Küçüklüğümde köy odalarında okurdu büyüklerimiz masalları. Kış akşamlarında kuzineli sobanın odun ateşinin mis gibi kokan, ana kucağı gibi sımsıcacık ortamında dinlerdik
okunanlar›, anlatılanları. Bu arada yufka ekmeği sobanın kuzineli gözünde hafif gevretir, içerisine çökeleği koyup dürüm yapıp çayla birlikte yerdik.

Ne kadar lezzet alırdım o sohbet akşamlarından. Bir tarafta dürümümden ısırır, çayımı yudumlar diğer tarafta da sevdaları dinlerdim keyfini çıkara çıkara. Bir gün ben de birine sevdalanırmıyım derdim kendi kendime. Ben de bir Erkek uğruna dağları deler, çölleri aşarmıyım derdim, hayaller kurardım sınırsız. Ama o günden
beridir de hep aklıma takılmıştı, neden hep kadinlar sevdiklerinin uğruna ölürler. Ferhat; Şirin için dağları deliyor, Kerem; Aslı için yanıp tutuşuyor. Mecnun, Leyla için çöllerde çile çekiyor da Şirin; Ferhat için, Aslı; Kerem için ,Leyla; Mecnun için yandı tutuştu demiyorlar diye düşünürdüm neden hep Kadinlar seviyor, sevgileri icin canlarını feda ediyorlar, hiç birşey düşünemiyorlar, “tıpkı menziline kilitlenmiş bir füze gibi”... Kendime sordum durdum bu soruları yıllarca ama çözemedim bir türlü bunu.

Çözemiyorum da. Ben de sevdim galiba, ben de aşık oldum ama karşılığını bulamadım. Ya bende bir arıza var, ya da sevdiğim Erkege ya sevgimi anlatamadım, ya da o hissetmeyi bilmiyor, ya da ona yalan söylediğimi düşünüyor. Ya bakışlarımla hissettiremedim ya da bakmasını bilmiyorum. Belki hatalarım olmuştur her insan gibi… Bir tek hata yapan ben değildim ki…Ben onun en büyük hatalarını bile göremiyordum, o ise bendeki küçük ayrıntıları büyütüyordu. Sonunda anladım geç te olsa sevilmediğimi. Sevdirmek icin kendimi zorladığımı, sevgi ile hayal arasında çabalayıp durduğumu.

Olsun ben sevdim ya Ferhat gibi Kerem gibi Mecnun gibi… Şirin olamayanlar, Aslı olamayanlar, Leyla olamayanlar sağolsun.......
BEN SEVDIM YANLIZCA SEVDIM...
04.04.2009/
HANIS