Bugün öğleden sonra seyyar satıştayım.Zaman zaman da korsan kelimesini de kullanırım.Genel de "seyyar" kelimesini zabıtalar tercih ederler.Telsizlerinden anoslarına şu
cümlelerin düştüğü de olur.: "-Şu mıntıkadaki seyyarı yakaladık. Poşetine el koyduk.Sorun
yok.Tamam.Anlaşıldı tamam." Ya da "...şu mıntıkadaki seyyarlar sallama(kesici aletler) ile
saldırdılar.Geri çekldik.Acele takviye güç istiyoruz.Durumu 155 ’ e de bildirdik.Anlaşıldı,
tamam."Hava güneşli.17 derece civarlarında.Ama yarın güneş,bulutların arkasına saklana-
bilir.Uzun zamandır,soğuklarla boğuşup durmuştuk.Ankara’nın soğunun da hatırı sayılır.
Metro civarında kendime göre belirlediğim yerdeyim.Her zamanki gibi.Zaten diğer yerler
de seyyarlar tarafından paylaşılmış durumda.Biri,diğerinin mıntıkasına kesinlikle geçe-
mez.Aksi takdirde "kurtlar sofrasının" raconu hemen kesilir.Hem de çok acımasızca.Ses-
siz silahlar(kesici aletler) havada uçuşurlar.Kendi yerimi sahiplenmek için yıllarca didinmi-
şim.Burası da bana ait oldu(Hani kurtlar sofrasının daimi elamanı olduğumu sanıyorum da)
Kaldırımın kenarına cadde boyunca arabaları,park etmiş durumdalar.Trafik çekicileri
buralara uğramadığı için araba sahipleri çok rahatlar.Sabah işe gidenler(Kızılay,Sıhhıye ya
da uzak semptlerdekiler) arabalarını cadde boyunca bırakıyorlar,akşam metroyla dönüş-
lerinde de arabalarıyla evlerine dönüyorlar.Böylece yakıttan tasarruf.Herkes ekonomik
olmanın çarelerini arıyor.

Kaldırımın uygun bir yerine küçük bir naylon parçası serdim.Onun üzerine de az da olsa
satacağım ürünlerden yerleştirdim.Kendimi de minübüs tipli yüksek bir arabanın yan tarafına siper aldım.Amaç zabıtalardan saklanmak.Sırtımı da Hukukçular sitesinin bahçe
duvarına yasladım.Müşterileri beklemeye başladım.Biraz sonra iki adet anne çorabı,bir
adet çocuk zıbını,dört adet de orta boy yemek peçetesi sattım.Hava güneşli olunca
kalabalık da oluyor.Arada bir tanıdık yüzlere de rastladığım da oluyor.Yirmi metre iler-
den bana doğru geleni tanıdım.Yanındaki oğlu.Oğlunun kafası sarılı,hımbıl hımbıl yürüyor.
Adam,küçük boylu,jokey tipli.Biraz da ayakları "paçalı" denizli horozlarını andırıyor.Yan-
dan yandan efe yürüyüş tipine özeniyor.Her zaman olduğu gibi bugün de beyaz takım elbisesi üzerinde.Elinde tesbih.Sallaya sallaya bana doğru yanaşıyorlar.Gelişlerini çaktır-
madan izliyorum.Elindeki tesbih,nasıl olduysa bir anda ayaklarımın ucuna kadar fırladı.
Hemen eğildim.Yerden aldım."-Buyur abi,tesbihin " dedim.Paçalı horozların yan yan döne-
rek ötmeye hazırlanması gibi : "-Sağ ol yegen efendi." dedi.Ruhunun okşanmasından hoş-
landığı için bir iki hal hatır sordum.Ne yazık ki hiç bir işte dikiş tutturacak tiplerden de-
ğil.Belediyeye çöpçü olarak girdi.Beş ay sonra "-bana göre değilmiş" diye çıktı.Sonra tor-
pilini buldu.Ekmek büfesi yeri kiraladı.O işe de bir yıl dayanabildi.Bir sürü mazaretler uy-
durup durmuştu.Yanındaki oğlunun kafasına gözlerim ilişti.Suratıma bön bön bakıyor.
Biraz zekasında anormallik var mı ne.. "-Geçmiş olsun abi.Oğlan kafayı nereye tosladı?"
diye yarı espirili sordum. "-Bayrak yüzünden " dedi. "Ne bayrağı ya Allah aşkına "Bekir a-
bi küçücük yapısıyla bana Denizli horozları gibi efelenmez mi... "-Sen yegen,bayrak için
kavga etmen mi.Bizde bu seçimlerde parti bayraklarını asma yarışında diğer partililerle
birbirimize girdik." demez mi.Konuyu uzatmak istemedim. "-Geçmiş olsunla" geçiştirmeye
çalıştım.Bekir abi dediğim horoz tipli adam,türlü türlü işlere burnunu sokuyor.Biraz son-
ra yanımdan uzaklaşırken bir iki sipariş vermeyi de ihmal etmedi.Adamın gözünde kıytırık
seyyarız ya...Beynim bir anda karmakarışk olmuştu.Horoz tipli herif beni mat etmeye
çalışmıştı aklı sıra.Arkalarından gözden kayboluncaya kadar onları izledim..Ne de olsa
seyyardım.Tip tip insan profilleriyle karşılaştığımda beynimin dayanıklı olması gerektiği-
ni bir kez daha algılamış bulunuyordum..

(02.04.009 tarihli günlüğüm.)

Ayhan Sarıkaya