Paldır küldür hayatımın ortasındayım muhtemelen..Bir anlık gülücüklerin yankısı kafamda ekolanıyor…

Ağlamanın gülmeyle olan tuhaf benzerliğini , çayıma şeker atarken analiz ediyorum…Birbirinden yüksek basamaklar gibi seneler..Merdivenden düşecek gibi yürüyorum…Basamaklar kaygan ve hırslı…Düşürecek aklı sıra beni…

Bende saklı olan binlerce isim geçiyor beynimin aynasından…



Aynalar çatlıyor isimlerin ağırlığından.. Sevginin yükü mü yoksa ALLAH’ım?

Ağırlıklar benden mi ? Ben nerdeyim şu saatlerde ? Hangi anımdan çaldın beni bre hayırsız?

Ağlamak üzereyken çıktın karşıma..Ağlatmadın..Sildin gözümün yaşını..Sardın, sarmaladın..Kuşattın çepeçevre..Etrafım oldun..Barkım oldun..Sardın işte beni iyice..Hem içimi sardın , hem gönlümü sardın…

Sürünmek üzereydim ben..Kaldırdın yerden..Elimden tuttun..Gökyüzünde zannediyordum kendimi ama, süründüğümü sen söyledin..Tuttun işte elimden…Aldın yerlerden..Baş tacı yaptın beni…Süründürmedin..

Sevgi diye düşündüğüm şeylerin, iç yüzünü gördüm seninle…Adam dediğim eşekleri tanıdım çok kısa sürede sayende…

Yanlış olduğunu bildiğim şeylerin idrakine varma erdemini senden öğrendim..Erdemlerin içini senle doldurdum…Bir anda ve aniden ve pervasızca girdin gönül haneme…Girerken de izin almadın, çıkarken de…Girişindeki asaleti, gidişindeki suskunluğun tamamladı…Geldin ve gittin..Bir anda..Apansız ve umarsız….

Köprü üstünde başı dönmüş biriyim ben..Hayatımın ince sınırı ve sırat köprüsü sendin…Tüm köprülerim yıkıldı senden sonra…Şimdi nerde nasıl görürüm bilemem..Aslında bilsem de bilmek istemem..Mümkün olan bir imkansızın ince sızısını yaşamak zorundayım, isteye isteye ve mecburen zorla…

Şimdi iki damla yaşın içinde hayatım gizli…Ve hayatımda sen gizlisin…Sen de ise eksik yanlarım saklı, bir sır gibi bir muamma gibi…

Bir format attın gülüşüme..Bir reset çektin duruşuma…Bir ince ayar verdin felsefeme…Ve bir tokat attın nefsime…Bir suret gördün şahsımda, göremediğim, çözemediğim.

Çözdüğün şifrelerimi kimseye anlatma…Benden aldığını ellere verme…Elin olacaksın ama beni unutma…Sakın unutma…Bir mahşer gününe de rastlasa beni unutma….Ve dediğin gibi; Sevgiyle kal…



( Sevdiği kişiye hislerini bize anlatan bir arkadaşımızın hislerine tercüman olduk…O bize anlatacak gücü gösterdi…Biz de size anlattık…Burada, hemen dibimizde , Nevşehir ’ de birileri böyle sevmiş işte…O anlattıkça biz çözüldük…Çözüldükçe de satırlara aktı düşüncelerimiz..)