Külfet, ücret dengesinden ve gerekliliğinden hareketle;
Her kes yaptığının karşılığını,
Verdiğinin ücretini ister!

Misal olarak,
Yediğimiz bir elma veya bir dilim portakalın elimize geçinceye kadar,
Yetiştiği topraktan, soframızda önümüze koyan ele hatta çiğneyen dişe, hazım eden mide ve barsağa varıncaya kadar, her şey ve herkes yaptığı işe mukabil bir karşılık istiyor.

Manav, halden tezgâha getirme hizmetine karşılık,
Kabzımal,(komisyoncu) tarladan hale taşıma hizmetine bedel ücret,
Çiftçi tarlayı sürme, suyunu, gübresini verme,
Bakım ve budamasını yapma bedelini!

Ağaçlar bile dibine su, toprağına gübre ve çapa isteyerek,
Emeklerinin karşılığını almadan vermiyor olmalarına rağmen,

Biraz düşündüğümüzde,
İstifademize sunulmuş olan bunca harika nimetlerin imal ve icadında gerçek manada kimsenin bir müdahalesinin olmadığını görüyoruz.

Peki, tüm ihtiyaç duyduğumuz nimetleri bizim ihtiyacımızı bilen, istifademize sunan,
Kim olabilir?

Verdiklerine karşı bizden ne ister?
Hiç düşündük mü?

Biz bu paha biçilmez hediyelere karşılık,
Her kesin ve her şeyin kendisine muhtaç olduğu halde,
Kendisi hiç bir şeye muhtaç olmayan, bu ikram sahibine onun memnun edip, ikramlarının devamını sağlayacak ne yapabiliriz?

Sevgili dostlar!
Hediyeleri ile bize kendisini tanıttırmak isteyen bu sevgililer sevgilisini tanıma adına bir merak, bir gayret gerekmez mi?

Tanıdıysak!
Onun sevgisini kazanma adına,
Onun bizden istediklerini araştırarak onu hoşnut edebilme ve hediyelerinin gerçeklerine, devamlılık arz eden ruhumuzun en şiddetli hasreti olan ebedi âlemde kavuşma yollarını araştırmak hayatın en önemli gayesi olmalı değil mi?

Ebediyet Arzusu ile yanıp tutuşan bir ruh için,
Ahretsiz bir hayat,
Sonu 0 (sıfır) olan dramatik bir sahneden başka bir şey olabilir mi?

Bu gecenin yarını olmaması mümkün olmadığı gibi.
Ölüm gecesinden sonra da ahiret sabahının olmaması mümkün değildir.

Sevgili Dostlar!
Her şeyi bir daha,
Bir daha yeni baştan,
Düşünmeye nedersiniz.

Doğruyu bulma, doğru yaşama dilek ve temennilerimle.