Ben sana gül dedim
Gülün ömrünü sana verdim
Dokundum dikenine
Vurdum sazın en ince teline…

Sana kalbimin en ücra köşesinden yazarken ben, sen gönlünün dimağında dolanan bir kuş gibi yol almaktaydın hayatın tüm güzelliklerine. Ne senle nede sensizlikle baş edemezken , hayatın karmaşasında dolanan bir hayatın ruhunda gizledim tüm sevgiyi. Ruhun dile gelecek olan en güzel yanı sana olan sevgisinin sonsuzluğuna uzanan eliydi. Ki ben bu eli aylar öncesinde bırakmıştım. Bıraktığım elin yüceliğini sensizlikle tadarken, bensizliğe alışan gönlün şimdi nerelerde… Hayatın keşmekeşinde dolanan ruhum seni her gördüğü yerde tanımakta ama tanınmamak için en ücra köşelere saklanmaktaydı. Ta ki sen o masumane yüzünün güzelliğini iç rüzgarlarıma açana dek… Söyle gülün en güzeli midir beni sana getiren yoksa aşkın gizemi midir sensizliğe bile baş kaldıran…

Ben yolumu bulamadım. Çün ki her yol sana çıkmakta… Her yolun başı da, sen sonuda sen…
Attığım her adımda sana bir kez daha yaklaşırken ben, hangi gönüllerde yeşermeye çalışmakta olan sen bir gün gelir de tekrar karşılaşır mı? Ha ne dersin…


Yaralı Yurek
24.03.2009 00:16