İnsan, evrenin kuralları gereği bir takım bilinçli yada bilinçsiz davranış ve algılara sahiptir. Bunlardan bir tanesi ise, her varlığın kendi tarafında öznel olmasıdır. Yani her varlık önce kendisi için, kendi çıkarları için vardır. İnsanda bu çıkar kuralına uyar. Önce kendi sonra etrafındakiler sonra tüm insanlar sonra dünya şeklinde, iç içe geçmiş, bir biriyle bağlantılı bir parça bütün ilişkisi içerisinde çıkar temelli devinim gösterir. Varlığın zamansal ilerleyişinde tekâmül eden kâmilleşme, varlığın dünya üzerindeki beyin hücreleri gibi yer alan insanoğullarının zihniyet kazanmasıyla, yeni bir süreç göstermektedir. Bu süreç ilk önce insanoğlunun bir birini tanımlaması ve sosyal gereklilikleri saptamasıyla insan hakları şeklinde ortaya çıktı, fakat gelişim süreçlerinde diğer bir mertebe olan en büyük bütüne ulaşma ise, yani bir bireyin bütünlüğünü kabullenmesi gibi, varlık haklarını tanıma ve yeryüzünde bir varlık olarak insanlığın kendisin tanımlamasıyla gerçekleşecektir.