Son nefesini verene üzülür ardından ağlarız. Belki bir an kendimizi onun yerine koyarız ama çabuk unutur yeniden dünya telaşına dalarız. Gidenlerin geri gelmediği hepimizce bilinir.Boşa gecen zaman/hayat hakkında belki de yeterince tefekkür edip değerlendiremeyiz.

İste bu yüzden, her anımızı “son” diye düşünüp, her nefesimizi hakkıyla yaşayalım, hakkıyla paylaşalım. Her anımızda hakkıyla sevip sevilelim.Hayatimiz ’an’ ile sınırlı olduğu için zaman daralmakta... Vakit geç olmadan sevdiklerimizi oldukları gibi kabul etmeliyiz. Dahası kıymetlerini bilmeliyiz.

Ayrılık vakti gelip çattığında, nedenlerle keşkelerle dahası öldürücü pişmanlıklarla boğuşmak
zorunda kalmamalıyız.

İste bu yüzden, her şeyden önce sen sev ve bunu göster ki sevdiklerin tarafından bu yönünle fark edilesin.Önce sen sev ki çevrene de sevgi yayabilesin.Önce sen sev ki sen de sevilesin..

Vakit kaybetmeden,sevdiklerine ve seni sevenlere, hemen şimdi onları çok sevdiğini söyle...