ETLİK KIZILAY ARASINDA BİR YALNIZ OPERA

Etlik’ten biniyorum otobüse .Hani şu kartla çalışanlara.Doğru otobüse bineceğim deyip ,her seferinde kartı çıkarıp cebimden,hazır ediyorum.Bakıyorum ki bir cümbüş ,bir kalabalık soldan gelen otobüse koşarak ilerliyorlar.İte kalka otobüse koşuyorum.ben de bir sevinç ,bir coşku ,yetiştim otobüse,karıştım kalabalığa diye ama ne fayda.Yine yanlış otobüse biniyorum.Bunu da elimde ki kartın havada kalışıyla anlıyorum.Bakıyorum ki şöförün sağında kartı yerleştireceğim kutu yok.Neyse dıyorum ,cebimde ki para az çok yeter.zaten kalabalıktan geri dönmek gıbı bır şansım yok.
Başlıyoruz gitmeye.Sallana sallana ,sollaya sollaya,bir birimizin üstüne devrile devrile...
Olsun dıyorum kendı kendıme.Paralı otobüse bindim ama nasılsa kızılaya gider bu otobüs.Çünkü bazen gitmediğide oluyor.Kendi üzermde yaptığım istatistiklere göre yüzde seksen gidiyor.Ayakta giderken birden bir koltuk boşalıyor ve atıyorum kendimi koltuğa.Pencere kenarıysa deymeyin keyfime, güzelce kuruluyorum.
Otobüs iyice kalabalıklaşıyor.Orta yaşlılar bindikçe kafamı gömecek yer arıyorum ,yer vermemek için.Ne kadar kötüyüm diyorum kendime.Sonra yaşlılar biniyor ,vicdanım bu kadarını kabul etmiyor kalkıp yer veriyorum.biraz mecburi,biraz içten.Her neyse...İyi bir insan oluveriyorum o an.Bütün günahlarım siliniveriyor sanıyorum.Umut dünyası işte.
Etlik’ten kızılaya gıden o yolda en çok ,Opera’da inmek istiyorum.Çok artistik bir yer Opera.Adı bile sanatçı kimliğini taşıyor sanki.Gözümde büyüyor, büyüyor, büyüyor Opera.Baksanız dört yolun arasına sıkıştırılmış kıytırık bina.Ama ben en çok Opera’da inmek istiyorum.Operada inenlerin arkasına takılıp nereye giderlerse takıp etmek istiyorum.Hatta belki opera günüyse ,opera izlemek istiyorum.Operayı görünce ,istiyorum da istiyorum.ama geç kalmamam lazım.
Doğruca kızılaya gıdıyorum.Güven parkın yanında duruyoruz."Burası son durak" diyor, şoför muavini.Kalan yolcularla iniyorum otobüsten.gideceğim yere doğru yürüyorum.
Opera geride kalıyor.Bir daha ki sefere kartlı otobüse binmeye dikkat etmelıyım dıyorum yıne kendıme.Yürüyorum...Opera gittike uzaklaşıyor.Aklımdan da çıkıyor.Vitrinlere,insanlara dalıp gidiyorum...