Sığınak olman gerekirdi. Yaraların yaralarımı saracak zannetmiştim hep. Korktuğumda yanımda olacaksın diye umutlanmıştım. Sen sevdiğim adamdın, kalbimi burkmuş olsan da.
Lider olacaktın keşfedemediğim yerleri keşfederken benimle. Umut dolu bakışlarla muhatap olacaktım.

Şimdi vazgeçmekte nerden çıktı. Sevimsiz konuşmaların esiri olmaktan neden alamıyoruz ki kendimiz. Biricik olmak çok mu zor geldi. Daha sarılmayı bile öğretmeden bana, habersiz kala kaldım soğukluğunda titrediğim bir sessizliğin esiri oldum çıktım. Şarkımızı bile bulmamıştık hâlbuki. Herkesten farklı olacaktı, olacaktık. Noktalarımın kurbanı mı ettim seni. Sarmalamak isterdim sevgimle, tükenememiş soru işaretleri hep başucumda hala…

Uçurumun kenarından sarkıyorum. Bereketlenmiş zamanlar tükendi. Bir yağmurun esiri oldum çıktım. Sevmek isterdim doyana kadar. Seviniyor herkes sensizliğime, bir ben kaldım umutsuz sensiz bir başıma. Varlığım yanımda bir esaretlik değil savunmasızca sarıldığım adam olmana nedenmiş… Bilememişim…