-hepimizin bildigi gibi öfke seytandandir ve yikicidir... öfkenin ardindan kisi muahkkak yara alir, her ne kadar yasanilan unutulup yaralar kabuk baglasada, ömür boyu kalplerde izi kalir...

-kisi öfkelendigi an ne yapmali diye sormustu bana biri; bende bilgim üzere aynaya gülümsemeli, orayi terk etmeli, yada susmali ama en dogrusu hemen ABDEST almali demistim...

-tabikide hepimizin öfkelendigi anlar oluyor... kisi kizdiginda cevresine negatif enerji yayar ve ona tavsiyem hemen akla hangisi geliyorsa, bu 4 SIRKDAN birini yapmali...

-VE elbette bunlar herkesin yasadigi davranis sekli, alistigi bir durum olmayabilir ama az biraz istek, DUA ve birazda gayret ile neler basarilmaz nelere alisilmaz...

-farz edelimki tartisilmasi gereken bir konu gündemde... önemli olan seviyeli tartismaktir, buda mevcut olan soruna care amacli yapilir/yapilmalidir...

-ama isin icinde gurur ve bencillik varsa iste o zaman tabiri caizse pire deve konumuna girer ve bir dahada cikmaz... böyle durumlarda kisinin yapacagi en kolayi susmaktir... bosa denmemistir ’ya hayir söyle ya sus’ diye...

-elbette her sey zittiyla taninir ve kabullenilir ama herkesin bildigi veya kabul ettigi ayni nokta olmayabilir... insanoglu yasadiklarindan ögrenir ve yine ögrendikleriyle yasar ...

-biliyoruzki yasanilan her an Kaderdir, Yaradan’in takdiridir, hosa gitmesede kabullenmek gerekir... aksine KUL isyan ederse, hem dünyada mutsuz hemde ahiretde huzursuz olacagimiz kesindir...

-elbette bir an gelir mutlu oluruz ama bir anda her seyimiz altüstde olabilir ve istemedigimiz/nefret ettigimiz hatta büyük bir günahlarla ile karsi karsiya gelebiliriz...

-insaniz sasariz ve böyle bir durumda bize Yaradanin lütfu olan ’TÖVBE’yi bir arinma vesilesi olarak ertelemeden yapmaliyiz... samimi yapilan tevbeyle kisi yeniden dogmus gibidir...

-nefis hep olumsuzu/kötüyü emreder ve insanogluda bazen gafletteyken aldanir tuzaga düser... bir an gelir mutluluktan ucar ama ardindan anlik öfke ile kisinin kalbi kararir..

-sabir her zaman insanin en cok muhtac oldugunda yaninda olmayabilir... sabir olayin ve öfkenin ilk aninda SABIRDIR, sakinlesildiginde/sonradan gelen sabir GEC kalinmis sabirdir...

-NEFiS; sevgi ve merhameti soyunup öfke ve kine büründüyse, hemen vicdan devreye girmeli ve mümkünse gerektiginde sonsuz evrene/gökyüzüne bakmalidir...

-düsünüyorumda; acaba sordukmu kendimize gökyüzü neden mavi diye? mavi sakinliği, önseziyi, güveni temsil eder. Bilginin, umudun ve cömertiliğin rengidir...

-elbetteki Yaradan gökyüzünü sariya, pembeye boyama gücünede sahibdi ama niye maviye boyadi, cünkü mavideki SIR huzurdur, bunu herkes hissetmesede, anlayamasada...

-ama kisi yürekten DUA eder ve HUZUR isterse ona kavusur, kisi isterse sevgiyle bütün olumsuzluklari asar, elbette Yaradan nasip ederse ve ettigince !!!

-bugün CUMA ve yeniden ve yine yönelmeliyiz Rabbimize ve istemeliyiz önce baris, huzur, saglik ve SEVGi tüm evrene, tüm insanlara, tüm sevdiklerimize...

*cümlenize bereketi ve rehmeti bol bir CUMA diliyorum... dualarda bulusmak dilegiyle, kalin sevgiyle...

Sahinde Hülya Kahraman / 20.3.2009