İnsanlar inandırıcı olmada bir garip oluyorlar. Kendini inandıramadığı konularda başkasını inandırmak için çaba harcıyorlar. Kendisinin yaptığı bir işi başkasından yapmamalarını istiyorlar. Sigara içen, alkol alan, kumar oynayan bir kişi bu alışkanlıkların çok kötü olduğunu söylüyor. Çocuğundan, çevresindeki insanlardan bu alışkanlıklardan uzak durmasını istiyor. Demokrasiyi, özgürlüğü, hak ve hukuku çiğneyenler, karşısındaki insanlardan demokratik, özlükçü, hak ve hukuka saygılı olmalarını bekliyorlar. Kendisinin ailesinde uygulamadığı saygı, sevgi, hoşgörü kurallarını çocuğundan uygulamasını isteyen bir baba ve vatanını, milletini sevmeyen ve öğrencilerinden bu değerlere sahip çıkmasını isteyen öğretmenin durumu. Bu örnekleri yaşantımız içinde çoğaltabiliriz.
İnsan önce kendisini inandıracak. Yaşayacak. Daha sonra karşısındaki insanları inandıracak.
Kendisinin inanmadığını bana inandırmaya çalışan kişiye ancak ben gülerim.

Doğruyu söylemek değil, anlatmak güçtür.