Sustum bugün.
İçimde dışımda bir oldu.
Sen hiç susmayı özledin mi Joseph?

Anlamak istedim yaşamın anlamını baştan sona. Çözmeye çalıştım yaşamın dilini doğru ya da yanlış. Geçmişten ders almayı, gelecekten korkmayı öğrenmeye çalıştım. Seslice kahkalarımı havada uçurmak ya da sessizce akıtmak istedim yaşlarımı yüreğime... İnce bir çizgide olmak; sağa fazla kayarsan yanlış, sola fazla kayarsan yanlış dedim. Dengeleyemezsin attığın adımı diye feryat ettim kendime. Bir damla suda çırpındığımı düşündüm. Ya da koca okyanus beni de yutar mı diye hayal ettim.

Seni mi?
Affet...

Dedim ya sustum bugün. Aslında hepimizin biraz susmaya ihtiyacı yok mu Joseph? Ben özlemişim susmayı, başkaları da özlemiş midir acaba? Hayır, hayır okurken bu satırları aklından başka bir şey geçirme bilirsin beni kırılganım şu dönemlerde. ÖSS’dendir de geç. Nasılsa tüm sınıf bu küçük yalanla örtbas ediyor küçük kaçamakları. Ehh tabi ben de öyle çekilebiliyorum kabuğuma. Yoksa nerede bizim sınıfta sakin bir gün. Sahi anlatmış mıydım sınıfın nasıl birbirine girdiğini ve insanların nasıl çileden çıktığını? O gün hala dün gibi aklımda ve etkisi haftalardır devam etmekte. Öyle tek kaşını kaldırarak okuma lütfen! Son elli günü belasız, kazasız bitirmek ve eskilere dair hep iyi şeyler bırakmak istiyorum. Bilirsin beni kötü hatırlamaktan nefret ederim. Hele ki 4 yıl gibi koca lise hayatımın sonunu kötü anılarla bitirmeyi kaldıramam. Biz büyüdükçe birbirimizden uzaklaştık, küçük şeyleri sorun ettik, en kötüsü ise birbirimizi kırdık.

Ne rezillik bir olay! Koca koca insanlar konuşmayı hala öğrenememişler. Ah pardon koca koca insan hala konuşmayı öğrenememiş demeliydim. "Benim kızımın sorunları var..." Hey hanım kimin sorunları yok ki? Hem senin kızının öss gibi kaygısı yokken bizim öss gibi kocaman sorunumuz var. Babama söylemeliyim okulu satın almalı... Öyle ver parayı tüm terbiyesizliklerin, tüm rezilliklerin örtbas edilsin. Üzgünüm haksızlıklardan ötürü. Mutsuzum böyle aileler çocuk yetiştirdiği için. 3 yılın sonunda mutsuzum böyle bir sınıfta olduğum için...

Hocayı dinlemeye karar verdim Joseph. Bencil olacağım bu elli gün boyunca. Öyle deme öğreneceğim ben de bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın demeyi. öss’ye 88 gün kala zaten duvarlar üzerime gelir oldu, bir de nelerle uğraşıyoruz. Susuyorum bu fırtınalı yıllara. İleride okuyup hay Allah lise yılları işte diyip gülümseyeceğim.

Seni mi?
Affet...
Düşünecek daha büyük çaplı şeyler varken, sen nerelerdesin diye düşünmedim...
Bir daha ki sefere ne dersin?


... Önüm arkam sağım solum saklanmayan sobe!
Hey hayat sobe...