Bundan yıllar öncesine şöyle bir baktığımda,değişen çok fazla bir şeyde yok aslında.Bizim önümüzde iki seçenek vardı lise yıllarında birincisi fen bilimleri ikincisi sosyal bilimler.Birinci aşama pozatif bilimleri içine alan tıp ,mühendislik buna benzer para kazanıp hayatı kolay etme yoluydu.İkincisi zor bir daldı.Sosyal bilimler,en iyi ihtimalle öğretmen olursun.Anadolunun dört bir yanını üç kuruşa dolanırsın bir ucdan bir uca.(İdalizm hariç).
O yıllar çok geldim gittim bu iki konu arasında,bir hemşerim vardı,edebiyat öğretmeniydi,kitabları da vardı yayınlanmış.O yıllar benim gibi kitapsızlardan değil o kitaplılardandı.Ben dedi buralara kolayca gelmedim.Ortaya çıkardığım bir yapıtı,okurlarla paylaşmanın bedelini ödedim.Elde avuçda ne varsa verdik,antolojilerde üç beş satırdan başka bir kazancımızda olmadı.Buna bin şükür etmek lazım ,başımız en azından yazdığımız yazılardan dolayı belaya girmedi.
Hakikaten çok zor günlerdi.İnsanlar yazdıklarından dolayı ve düşüncelerinden dolayı tutuklanıyorlardı.Sesini duyan dahi olmuyordu.Edebiyat dünyamızda bu cendereden geçmeyen bu yükü omuzlamayan hiç bir kalem ustası yok gibidir.Vatan haini mavi gözlü dev,çilesini doldurdu,türk vatandaşlığna geri alındı.Ne sevindirici bir davranış deyilmi..
Peki neydi bu adamın suçu....Sadece düşüncelerini yazmaktı.Başkalarının hoşuna gitmese dahi.İşte bu düşünceler değilmi ki Moskova topraklarından "Karşı kıyı memleket/İşitiyormusun oğlum Memet" dizeleri bu kararların savunucusu olanların kulaklarında bir şamar gibi patlamıştır,ve patlayacaktır.
Aslında ben farklı birşeyler yazmayı tasarlamıştım. Konu aldı başını bir yerlere gitti.Nasıl gitmesin değilmi dostlar,"Başın öne eğilmesin/Aldırma gönül aldırma" Duymayan varmı bu dizeleri.Sanırım bu şiire hiç kimse yabancı değil belki,ama yazarı Sebahattin Ali nerde/ nasıl/kim/ tarafından vuruldu ve niçin /neden bilinmez.
Not:Çalakalem içimden geldiğince yazmaya başladığım bu satırları daha detaylı bir halde yeniden irdelemek üzere hoşcakalın.