İçsel fırtınaların dinince, umudun alnına kara çalmaların da bitecek demiştim sana. Gücünü yeniden toplayarak, şiirlerimin kollarına atılmak isteyeceksin biliyorum. Sana söylemeyi unuttuğum nice karmaşık sözlerimi, nice aymaz düşüncelerimi ve savruk duygularımı toparladım sen yokken. Sen yokken, seni sevip sevmediğimi düşündüm. Sırtımda kurşun ağrıları, göğsümde süngü izleri ve beynimde mayın parçaları ile dolaştım günlerce.

Hayali öpüşlerle moraran dudaklarımı, çığlık çığlığa savrulduğum gecelerde yiyip bitirdiğim tırnaklarımı, kırılmış duygularımı sorguladım sen yokken. Yitirdiğim bütün avuntularımda, tohumlarını yitirmiş bir çiçek kadar dingin olabilmeyi istedim yokluğunda. Acının doruklara ulaştığı gecelerde bütün denklemlerden çözümler ürettim, bütün kuşkulardan sevinçler çıkardım.

Yağmurlar yağdı ülkeme yokluğunda. Ben en çok yağmuru senin saçlarında koklamayı severdim. Toprak kıskanırdı bu hevesimi. Güneşi gözlerinde doğdurup, iliklerime kadar inişini izlerdim sıcaklığını. O zamanlar hâlâ çözülmedik sırlarına boş vermiştim, o kadar kolay değilmiş senin yokluğunu yadsımak.

Ay ışığı gözlerinde geceler pencereme yumak yumak yalnızlığı taşıdı. Kimseler çalmadı sen yokken kapımı. Hiç kimseler dünyanın durmaksızın döndüğüne inandıramadı beni. Bedenimin her hücresinde, soyu tükenmiş sevgiler aradım. Zorbaların tapınaklarına güllerle her gidişimde kovuldum. Öfkemin geldisini, gittisini üçe beşe böldüler. Her yıkıldığımda, her kahrolduğumda seni sayıkladım, seni soludum.

Niye konuşmuyorsun benimle? . Neden bu suskunluğun? .Kurumuş bir ağaç gibi duruşun, öfkeli bir deniz gibi kabarışın bitsin artık. Senin için, sırf senin için günlerdir yastayım. Sevgiye olan inancımı hiç yitirmedim. Hiç gölgesiz yürümedim sen yokken. Ateşi gözlerinden çalıp, yüreğimin yangın yerlerine çaldığımda dünyayı bire, ikiye ve binlere böldüm, yine sana kızmadım.

Evet utkunun ve mutluluğun çözümsüz kızı. Sevgimin sınırlarında haylaz duruşlarını bitirdiğinde, yüreğinin labirentlerinde beni bulduğunda, denizlerin durulduğunda gel ülkeme. Tanrıların göklerimi delmeden, Giyotinler indirmeden başımı sevdamı al yüreğimden. Alnımda gül, aklımda gözlerin ve kalbimde sevginle gir uykularıma. Gururlu duruşlarımdan kurtar bedenimi. Sensizlik sularından çıkar şu sevdiğini.

Belki bir daha konuşmayacağız seninle. Bir daha birbirimizin aklına düşmeyeceğiz. Kederlerimize ayrılık kulpunu takmayacağız. Şarkımız her çalındığında sigara dumanlarından fallar tutmayacağız. Paylaşılacak kederlerimiz olmayacak, ayrılık akşamlarında karanlık gözyaşları dökmeyeceğiz. Sevda duraklarında aldanış karelerinde yorumlayacağız sevgileri. Umudun kaypak ve rezil dönekliğinde gözlerden düşen nice yaşların sorgularını yapacak, şu yeryüzü cehenneminde kırılan her kalpte kutsal sevdamızı bir kez daha anlayacağız.