Bilmediğimiz bir yerden gelip bilmediğimiz bir yere gidiyoruz.Adına "ömür" dediğimiz bir süreyi-uzun ya da kısa-doldurup bu güzelim dünyadan -elimizde olmadan-ayrılıyoruz.
İlyas Baltacıoğlu,bir şiirinde:
"Bir hiçten varolup
Bir hiç olacağını,
Hiç ama hiç düşünmeyeceksin."diyor.
Ben,hep bu durumu şuna benzetirim:Okyanusun ortasında bir translantik ve içinde insanlar...Translantiğin içinde insanlar doğuyor,yaşam sürüyor ve ölüyor.İnsanlar,o pencereye bakıyor;deniz... Bu pencereye bakıyor;deniz...Nereye baksan deniz...Hep translantiğiniçini görüyor insanlar.

Behçet Necatigil,bir şiirinde dünyayı "dönme dolab"a benzetiyor.
"Nerden,niçin mi geldim
Bilmeden `bir şey diyemem`ya siz?
Hem hiç önemli değil.
Geldim;yer açtılar,oturdum
Girip çıkanlar vardı,
Zaten ben geldiğimde.
Başka şeyler de vardı,ekmek gibi,su gibi.
Gülüşler,öpüşler ne bileyim hepsi.
Doğrusu anlamadım bir düğün dernek mi?
Sonra da kimileri düşünceli,durgundu.
Gidenler nereye gitti doğrusu anlamadım,
Zaten ben geldiğimde."
BEHÇET NECATİGİL

Bunlar,nereden mi geldi aklıma?Bilmiyorum...Babam öleli sekiz ay oldu.Şiir antolojisi okurken,bazı şiirler aldı beni "ölüm,yaşam,dünya..."gibi konulara sürükledi işte...Binlerce yıldır her insanın beynini kurcalayan sorular...
Önümde masa ve üzerinde bir şiir.Bu şiir,benim düşünce ve duygularımı ne güzel anlatıyor!Evimde babamın köşesinde fotoğraflarının yanına yazdıklarıma ne kadar yakın..Bu şiir,onun aziz hatırasına armağan olsun:

"Hiçbir şey değişmeyecek o gün,
Göçüvereceksin bu insan kalabalığından.
Gelmemiş gibi olacaksın dünyaya,
Sanki bu odada sen oturmadın,
Sen giymedin bu elbiseyi.
Ağlamadın,
Gülmedin,
Yemedin bu ağacın meyvesini..
Bütün maceran,
Bir varmış,
Bir yokmuş..."
NAHİT ULVİ AKGÜN

Ya,işte böyle.Bütün maceramız"bir varmış,bir yokmuş!"