2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
968
Okunma
Hani vardı ya, bir zamanlar dudağımın kenarında çizgi olmuş otururdu.. Hani karanlıkta ışık tutardı gözlerimden; göreyim/ görüleyim diye.. Hani başka gözleri de ayna ederdi kendine, yalnız kalmasın diye..
Elinde elma şekeri, bir çocuk geçerken sokaktan, hani atıverirdi kendini ortaya “Ben de buradayım!” diye.. Oynaşırdı onlarla, eli yüzü şeker bulaşığı..
Anlamsız yüzlerce kelimelerle, dünyanın en güzel şarkılarını söylerdi ya.. Kulağıma fısıldardı hep adını, unutturmamak için varlığını bana; korkmayayım diye..
Hatırladın mı?
Baktım..
.. yok en son bıraktığın yerde..
Tanrım, mutluluğu nereye sakladın?
Bulamıyorum..!
moRyEL..
Cevap Yaz