Ey tüm zamanların gülü, zaman üstü kuşatıcılığınla zamansız ayrıldın. Tanıyamadık seni duyamadık

Bülbülleri kıskandıran sesini. Bir kerecik ardına düşemedik; Bedir’e, Taif’e, Uhud’a gelemedik. Öpemedik

Ya da eteğinin ucundan, gölgeni bile göremedik.

Ancak tanıdık seni ciltler dolusu kitaplardan, Kur’an-ı azimüşa’dan öğrendik; senin hürmetine yaratıldı-

ğını kainatın. Övdü seni Allah’ın kitabı cennetlere ad oldun aleme mâşuk.

Şimdi ben ne yapayım. Nasıl anlatayım seni, nasıl söyleyecek yalancı dilim, utanmaz mıyım?Atmaz mıyım

kendimi dağlara, taşlara, çöllere. Senle bâtılı yıkmak için aynı çöllerde yürümedik ki, ben ne yapayım.

Susadım sana yağmur olmaz mısın? Uzatsam çatlak ellerimi bir damlacık su vermez misin ab-ı kevserden.

‘Ümmetimdensin’ demez misin? ‘Kardeşim’ demez misin? Her ne kadar bu aleme değer şerefi hak etmesem
de.
Mevlâna demiş;’ çıkar dağlara giderdim olmazsa Settarlığın’. O’nun Settarlığıyla avunurum, örter günah-

larımı da yüzüm kararmaz. Yoksa nasıl gelmek isterim yanına bu utanılası günahlarımla. Ben sürüldüm, yi-

tirdim cennetleri hem kaçırdım da son trenleri. Sen şefaat eylemez misin şu perişan kula?

Ah Efendim! Bu acı öldürür beni, süründürür. Yazısını yitirmiş kitaplar gibiyim. Işığı sönmüş güneşler gi-

biyim. Işık arar durur da ruhum bulamaz senden başka hiçbir kapıda. Açmaz mısın kapını?

Bilirim açarsın, bilirim su olursun yangınlarıma, bilirim kovmazsın. Sen O’ndaki merhametin insana dönen

yanısın. Şefaat eylersin bilirim; benim gibi biçare kullara.Sen olmazsan ben nasıl çıkarım mahşerde Rabb’i-

min karşısına. Unuttum verdiğim sözü bilirim Kalû Bela’ da. Ama umutsun Ya Resulullah. Umudumsun. Yok-

sa cehennemler de az gelmez mi, az gelir elbet bu aldanmışlara..

O mübârek sesini duyamasam da, göremesem de sineleri dağlayan yüzünü, İnşallah olurum komşun Cen-

net-i Alâ’ da.


KUTLU DOĞUM’UNA