sevdam o kadar derinki... yüreğimden hüzün akıyor, anılarımdan hasret sızıyor, sensiz soluduğum her nefes içimi kanatıyor...

hangi yüze baksam, kiminle konuşsam seni hatırlıyorum... bazen hayeller bile yetmiyor sevdama klavuz olmaya, yetmiyor arzularım hasretimi dindirmeye...

kalbim yalnız sende çarpıyor olsada her daima, duygularım geceye tutsak güneş gibi, geleceğini bilsem bile her ayrılığımız ceza niteliğinde sevdalı yüreğime...

düşüncelerim karışır, tüm hücrelerim intihar eder her gidişinle... hayatım pahasına bile olsa seni sensiz düşlerim... bırakmaz peşimi sona abone beklemelerim...

ve hüsranla karışık duraklıyorum "kendimde" her defasında... sensiz her yolum çıkmaz sokak, nereye vardığımdan habersizim... ben artık hic bir şey bilmiyorum hatta bildiklerimi bile zaman zaman unutur oldum...

hayatımın tek gerçeğini seninle yaşadım... ne kadar uzakta olsan bana, elim ellerinde olup hasretim dinmesede, gözlerim gözlerini sahiplenmesede, ben sana adamıştım çoktan kendimi ölesiye...

bütün davranışlarımda seni yaşıyorum, senin için düşünüyor, seninle uyuyorum ve haylinle güpe gündüz rüyaya yatıyorum... sigaramı sarar gibi sarıyorum seni yüreğime...

yokluğunmu sevdamı bu kadar yüceltiyor yoksa hasretimmi duygularımı kamçılıyor şaşkınım... şu an benim için tek bir gerçek var oda sensin ve ben artık "yalnız" bunu sayıklıyorum...

ha bugün ha yarın derken ayrılık "an"ı geldiğinde, sana veda hayata vedaydı sanki... duygularım firar eder seninle beraber, ardından geriye kalan kırıntılarımı nereye depolayacağımı şaşırırım ben yine...

ben senden uzak ama yinede hep sana yazıyorum... sana çektiğim hasreti, sevdamı yazıya haykırıyorum, belkide daha neler yazmak istiyorum ama hıçkırıklara teslim olmamak için kendimi zor tutuyorum...

bana kızınca benden nefret etmeni, bana "delisin sen" demeni hatta off’lamalarını dahi çok özlüyorum... artısı ve eksiğiyle sana ait her şeyi özlüyorum, tıpkı seni özlediğim gibi...

ne yapsam nafile seni unutamıyorum... hatıralar nefes alsın diyerekten uyusturulmuş duygularımla güne uyanıyorum ... kalbimin her köşesinde sana hasret birer kelebek var gün boyu çırpınıyorlar çaresizce...

bunca sensizliğe, çaresizliğe rağmen ben son damlasına kadar sevdama sahibim, zaman zaman ruhumu sürgüne mecbur tutsada hasretim, seni sevmekten hic pişman değilim...

her ne kadar inkar edilse(k)de, sevdamız en büyük gerçek ve bizden sonra bile var olmaya devam edecek... (devamı var)

_

Şahinde Hülya Kahraman / 4.3.2009