Uyanmalıyız Artık okumaya. Okumadan mümkün mü erzakımızı tamamlamak. Mümkün mü yitirdiğimiz sevinci, bitirdiğimiz umudu, dağıttığımız uyumu, vefayı, dostluğu bulmak, bilmek? Okumazsak, okumayı kendimize tali değil, asli bir görev haline getirmezsek, nasıl doyarız mutluluğa? Okumazsak nasıl koşarız, koşabiliriz karşılıksız hizmete.
Okumaktır, insanı, insani özelliklerini, güzelliklerini koruyarak insan haline tutan. Okumaktır bizi yalnızlıktan kurtarıp çoğaltan. Sevimli yanlarımızı besleyerek güçlü ve kuvvetli kılan. Okumaktır ruhumuzu tarihin derinliklerinden haberdar hale getiren, olumlu bilgileri özümleyerek, seçerek, severek ve sevdirerek özümüze nakış nakış işleyen.

Okumaya uyanmak dedik, insanlığı uyarmak için. Ham iken olgunlaşıp pişmeyi göze alabilmeyi, soylu duygularla dolmayı bir kuru söz olmaktan çıkarıp yaşanan bir hakikat kılmayı gerçekleştirmek için okumaya uyanmak...

Yeter mi okumaya uyanmak?

Elbette yetmez.

Okumaya “okuyarak uyanmak”, aklımızı yüreğimizin emrinde tutarak ilmin dondurucu fakat gerçekleri meydana çıkartıcı soğuklarına yürek ve yüz uzatmak, umutlarla ufuklara ve uzaklara daha bir ışıklı gözlerle bakmak da gerekir.

Okuyarak uyanırsak, okumaya uyanırsak; yolumuzdaki yokuşlar düz, karakışlarımız yaz, acılarımız haz haline gelir diye düşünüyoruz. Okuyarak uyanırsak, okumaya uyanırsak; ömrümüzü ve gönlümüzü daha huzurlu ve tasasız, gamsız ve kedersiz bir ortamda mis kokulu çiçeklerle dolmuş bir bahçeye çevirebiliriz.

Çalışmalarımızı daha iyi bir şekilde sonuçlandırmak, araştırmalarımızı temel hedeflere yöneltmek, gayretlerimizi harman edip hasat haline getirmek için, okumaktan başka çaremiz yok.

Öyleyse buyurun okumaya!...

Durdu ŞAHİN