SEVGİLİYE MEKTUP
Bazen kelimeler yenik düşüyor duygulara,
Ağır basıyor duygular hayatın sevda kokan kıyılarında
Ve haykırmak istiyor insan bütün aleme kendini yırtarcasına
Vuruldum vuruldum vuruldum dostlar vuruldum…

Ilık bir sonbahar günüydü;
Hiç beklemediğim bir anda
Ve hiç beklemediğim bir şekilde karşıma çıkmıştı,
Gel diyordu bana
Ben senin ALIN YAZINIM…

Önce şöyle bir irkilme ihtiyacı hissettim
Kimdi bu, neydi? Nasıl bir hissiyattı bu…
Sonra ne olduğunu anlamadan
Bir anda bağlanıverdim… ansızın, bütün hissiyatımla…
Farklıydı her şeyiyle…
Samimiyeti, iyi niyeti, anlayışı…

Manevi buhranlarla boğuşurken bir anda yanımda bitiverdi
Uğruna canım feda yemyeşil gözlerinle.
Çıktı karşıma dimdik, sarsılmaz bir kaya gibi
Ne kadar darbe yese de hayattan
Hala çakı gibi hala sevecen…

Ve sonrada her şeyini sevdiğinin sevdasına adamış
iki insan Çıkıverdi ortaya
alacakaranlıklarda çırpınırken birbirlerimizin ışığı olduk
hayat verdik birbirimize bütün varlığımız ve sevdamızın gücüyle
bağlandık, sevdik, sonra da aşık olduk birbirimize…

birdenbire düşüncelerim sevdama, sevdam hayatıma
hayatımdan da düşüncelerime odaklandı
temel odak sendin BİRİCİK SEVDAM, AŞKIMIN LEYLASI, GÖNLÜMÜN SULTANI
sevdamızın denizinde çok gelgitler yaşandı ama biz durulmasını bildik
sevdamızın ateşi, gönlümüzdeki manevi haz her şeyin üstesinden geldi
ve her zaman HERŞEYE RAĞMEN SENİ ÇOK SEVİYORUM dedik birbirimize

ve şimdi iki tane küçüçük yürek dünyaya meydan okumaya hazır.
Duygu ve düşünce dünyalarını birleştirmiş
Her şeyde mutluluğu arayan iki sevdalı
Hayatın bütün zorluklarına ne parayla ne pulla
Sadece SONSUZ SEVGİ ile meydan okumaya hazırlar;
SADECE BİR TUTAM SONSUZ SEVGİ…