Gerçekten seviyorsun ya.Yanında olmasa her geçen sadisede bile onu düşünüyor,aklından,yüreğinden bir dakikalığına bile hiç çıkarmıyorsun.Bazen hissedebiliyorsun neler yaptığını,aklından neler geçirdiğini sezebiliyorsun.
Gece olup yastığa başını koyduğunda yine onu düşünüyorsun.Yüzünde hafif bir tebessüm ile yorganına oymuş gibi sarılıyor,onunla gecen zamanı sanki birdaha yaşıyorcasına uykuya dalıyorsun.Hiç olmadığın kadar mutlu oluyorsun.Hep onu ve sadece onu istiyorsun.Aramadığın zaman çıldırıyor,en sinirli oldun zaman bile arasa bütün sinirlerini erittiğini görebiliyorsun.
Gün geçtikce daha çok bağlanıyor,onu daha çok arzuluyorsun.Bedenin ile ona etten duvar örüyorsun hiçbir kötülük gelmesin diye.Bazen ailenle,bazen arkadaşlarınla bazen onunla tartışıyorsun.Hararetli tartışmalar içinizi sızlatıyor canını acıtıyor ama onun ufacık bir tebessümü bile seni kendinden geçirebiliyor.Sevgi sözü onun yanında anlamsız kalıyor.Kör oluyorsun kör...Ondan başka kimseyi göremiyorsun...
Sonra...Sonra hiç deymeyecek bir konuyu bahane ederek arkasına bakmadan,elveda demeden,teşekkür bile etmeden çekip gidiyor.Cennete benzeyen dünyanı biranda yıkıp cehenneme çeviriyor...Eski neşen geri gelmiyor.Eskisi gibi olamıyorsun.Dewamlı aglıyor,kimseyle konuşmuyorsun.Bir dostun bile kalmamış...Çünkü zamanında sevdiğin için geçmişini silip hayatındaki herkeze herşeye resti çekip gitmiştin.Artık ne onlara dönebilecek yüzün var,nede onların seni kabul etmesine imkan...Arkadaşının en yakın yoldaşının asıl şimdi varıyorsun farkına...
Yaptığın ve yapacakların bahane...
YALNIZ doğdun YALNIZ gideceksin ölüme...