Arayıpta bulunabilecek bir şeymiş gibi mutluluğu,hüznü,neşeyi arama yoluna gitmişim hep.Ümitsiz diye nitelendirilse de bakışlarım güç aldım belkide sebepsizce şahlanan kahkalarımdan ...
’’Biliyorum,yaşadım!’’ diye haykırdım duyulmama ihtimalini yok sayarak.Hasreti tanıyorum dedim,ben dedikçe süsleyip defalarca önüme sundular.Kim düşünür ki hergün yediği yemekte farklı tatlar keşfedebileceğini?
Dinlediğim her şarkının,anlamsız her bir kelimesine saatlerce ağladım.Sustum,durdum yine ağlıyorum sandım.Utanışımdı yada sensiz oluşumda buna sebep...
Ayrılığın tek tanığı olan kaldırımda oturdum günlerce.Yeniden yaratılışının anıtı olur belki diye.Yaratılırken bir bedel diye can verilecekse eğer bu benimki olsun istedim,yapamadım yine sensiz olmadı...
Buse ÖKSÜZOĞLU