Nereye giderseniz gidin yalnızsınızdır ve asıl yalnızların işidir yolculuk..Bir şehri terk etmenin garipliği,bir yere varmanın coşkusuna karışır...
Gece..Yanınızdan geçen ışıklı evleri insanların...Ve o ışıktı uzak evlerin içindeki ışıklı ışıksız hayatlar..Bir dağın ıssızlığına direnen küçük bir lambaanın aydınlattığı tek göz odaya bir saniyeliğine bakarken ’orada ben de olabilirdim diye düşünmediniz mi hiç?Size uzak bir hayatın soğukluğunu hissetmediniz mi iliklerinizde?Tanrım burada nasıl yaşar bu insanlar diye düşünmediniz mi?
Elbet bir gün bir yolun olmadık bir noktasında yakalar insanı şehirlerarası bir hüzün..Çünkü siz ayrılık makamında bir yolculuğa çıkmışsınızdır sevdiklerinize ulaşmak için ayrılmışsınızdır sevdiklerinizden.Yol sizin en sevdiğinizdir artık...
Bir kasabanın içinden geçeceksiniz geceyerısı..Kasaba size çok anlamsız gelecek.Tek bir caddeyi seyreden karanlık ara sokaklar bırakacaksınız arkanızda..Terk edilmiş loş vitrinler ve moralsiz florasan ışıkları bazı küçük birahanelerde..Arjantin birahanesi yazacak efes pilsenli tabelasında ve siz 1978 yılında Arjantinde yapılan dünya kupasını hatırlayacaksınız.O yıllardaki filintalığınızımı düşüneceksiniz yoksa kempesin omuzlarına düşen saçlarını mı?Birahane sahibinin yetmiş sekiz yılına saplanıp kalmışlığını mı?Yoksa yetmiş sekiz yılının şurasına burasına devrilen gencecik hayatlarını mı arkadaşlarınızın?Hangisini düşüneceksiniz?Sadece tek bir tabela..Yanından saatde doksan kilometre bir hızla geçtiğiniz tek bir tabela hangi geçmiş üzüntüye götürecek sizi?
Küçük yerlerde çok içen insanların kederine mi kapılacaksınız yoksa?En çok içilen yerelerin en muhafazakarlığına mı takacaksınız kafanızı?
Son kullanma tarihi bir türlü geçmeyen hüzünleri anlatır yolculuklar..
Nereden baksanız üzücü trafik işaretidir yollardaki...
Nereden baksanız yalnızlık...