Hayat kısa, üç günlük dün bugün yarın.Ne zaman öleceğimizi kestiremeyiz, veya nasıl nerede başımıza ne gelecek bilemeyiz.
Rabbim insanoğluna bütün nimet ve nebatları bize sunmuş.Oysa biz şükür etmesini bilemiyoruz veya etmiyoruz.
Hepimizin hayatlarınde kimbilir ne acılar, ne sevinçler gelmiş geçmiştir.Bu sevinç ,keder, acıları nasıl karşıladık acaba! şükürmü ettik, yoksa isyanımı seçtik bilemeyiz.
Şükür konusunda hep eksiğiz.Kendimce şükürümü az ettiğimi düşünüyorum.Mesela kimimiz evli,kimimmiz bekardır belkide.Veya kimimizin çocuğu var kimimizin yoktur.Birde sağlıklı çocuğumuz vardır veya özürlü olanda.
işte burada sağlıklı çocuğu olan hemen "çok şükür" diyordur.Duyar gibiyim.Peki ya çocuğu özürlü olanlar tabiki onlarda dua edip şükür ediyorlardır. Belkide bizden daha fazla.Onlar yani çocuğu özürlü olan ana baba daha duygusal, daha duyarlı, daha üzgün olabiliyorlar.Onların gözlerine bakıp nasıl çoğu şeylere hasret kaldıklarını anlayabiliyoruz.
Yürüyemeyen oğlunun, koşup oynamasını dört gözle bekliyorlar.Konuşamayan kızlarının" anneciğim babacığım" demesini bizden çok istiyorlar.Daha ağır olanlarıda var.Yatağa bağlı,sadece bir yere bakıp,konuşamayan ağlayamayan,kıpırdayamıyan vs vs.
Burada ana ve babanın durumu dahada zor Rabbim sabır versin(AMİN).
Bazılarımız diyorki "işte çocuğumuz çok yaramaz,laf dinlemiyor,beni kızdırıyor,hiç susmadan hep konuşuyor " vs vs.Peki bu yaramaz çocuk özürlü olsa ne yapardık ? soralım bu soruyu kendimize ! O analar babalar bazıları " keşke çocuğumuz yaramaz olsaydı da özürlü olmasaydı" demişlerdir çaresizlikten, ama Rabbim insan oğluna öyle bir sabır veriyorki yaşayamayan anlayamıyor. O analar bizden daha sabırlı , acıya daha dayanıklı ve neticede şükürü bizden daha fazla olabiliyor.Şimdi düşünelim çocuklarımız genellikle yaramaz oluyor,ama sağlığı bozulan çocuğun durumu daha vahim.
Bazen aklıma geliyor, oğlum tuvalet ihtiyacını gidermek için, benden ışığı yakmamı istiyor ve ben üşeniyorum.Veya ayakabısını giyerken bizden yardım isteyip sızlanıyor, ağlıyor bizde kızıyoruz ,ama ayakabısını giyemeyen ,daha birçok şeyi yapamayan çocuklar gelince aklıma kendimden utanıyorum.Kendi sağlığımız için, yavrularımızın sağlığı için çok sükür edelim. Hasta olan bütün insanların ve yavruların sağlığına tez zamanda kavuşması dileğiyle ve birşey daha ,bazı anne babalar tanıyorum yavruları için verdikleri mücadelede öyle sabır gösteriyorlarki yerinde taş olsa çatlardı...

RABBİM HEPİMİZİN YAR VE YARDIMCISI OLSUN. TUĞBA ÇELİK...