Çok isterdim aruz vezninde yaşamayı. Yada ne bilim dillerden düşmeyen bir musiki olmayıda çok isterdim. Elle tutulmayan gözle görülmeyen bir şarkı olarak yaşamak çok daha iyi olurdu şimdi şu halimden . Ama malesef ki ocagına düşmüşüm ve tutuşmuş dizelerim.

Bakma aslında sende biliyorsun ki bu kadar sitemkar degilim. Aksine çok şakacı gamsız derler ardımdan.. Demekki derdin beni hep yanlızken yakalıyor. Bende hayatın nasıl gittigi belli.Ya sende nasıl çok merak ettim dogrusu.

Yoksa liseli hatıralarınlamı ısıtıyosun soguk ve zengin sokaklarında fikrini.Benle olan anılarınımı atıyosun 6. kattaki balkonundan.Yıllar oldu selamım gelmez gitmez. Hadi ben eşşegim ya sen.

Aslında ikimizde aynıyız inatçıyız. Ben sana olan sevdamı kabullendirmek için çabaladım durdum yıllar yılı sen kabullenmemek için çabaladın durdun bir ömür boyu.Bilmem ki burçlardanı yükselen alçalan tutumlarımız . Ben aralıgın yayı sen martın koçu.

Ama ben razıyım şu halime sabah fakir ama igde kokulu sokaklardan geçip işe gitmeye. Gece kavak agacının şırıltısında son sigaramı içmeye.Bunlar yetiyor hasretinle düşünmeme.

İşte hüzün geldimi gitmiyor . Acılar bükmüş bi kere belimi. .Dogrulamıyorum.

Seni sevmek yerine çok isterdim bir yalan olmayı . Hayaller üstüne kurmaktansa hayatı. Hayal olmak daha cazip geliyor.

özgür(vatansever35) 09 mayıs 2007 çarşamba