Bir gün yanına geleceğim senin yanında beklide eşin olacak benimse!.. Ne demeliyim seni görünce? Beni tanıdın mı demeliyim, yoksa sarılmalı mıyım boynuna?
Belki de boş ver onca insanın yaşamını değiştirme demeliyim...

Böyle sevdim seni... Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören. Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Tek aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ikinci kez bu kadar kolay kabullendi seni. Herhangi bir insan değildin artık. Bu yüzden ne hoş geldin vardı, ne de hoşça kal. O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi yazın ortasındayız ama !.. Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle. Çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Üzerine yağmur damlaları düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni.
Denize tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim. Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın, olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana. İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle...
Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen bağlanıp “mrb” dediğinde patlamaya hazır bir volkan gibi hissediyorum kendimi.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen girebilirdin. Her halin çekti beni. Duruşunu, gülmeni, kıskançlığını, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu, olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da. Küçük oyunlarını, korkularını sevdim.
Seni ve o doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman. Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni tarif edecek kadar anlamlı olmadı. Seni severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim. Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın. Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin. Sevdim işte ötesi yok...