Bugün bir dünya kurmaya karar verdim yazarak.Gönül diline düşen birşeyler karalamak ve karanlığa mum yakmak istedim.Şiirlerime kardeş kurmak üzere yazılarımı yazmayı planladım, bakalım şiir üzerine ne kaadar gelecek.ağırlığını ölçelim.Hadi okuyalım yazılanları bakalım neler yazmışız.

hayatın çocukluk dönemlerinde kurgu yapardık geleceğimize dair,kimimiz doktor kimimiz mühendis kimimiz öğretmen kimimiz işçi kimimiz şoför olmak isterdi.Hayat bizi öyle sürüklüyorki planlar bir tutar ve bir tutmaz hale geliyor.Ümitler yok oluveriyor, oturuyor karabasanlar hayatın orta yerine, akıntı seni alıp götürüyor istediği yere, hemde sürükleyerek.Kim seni sorar bilir bakmadan.Buradan hareketle hayatımızı yaşarken ne trenler geçer ön sayfadan arkalara doğru ve biz baka kalırız arkadan anlayamadan.ömür yarı olmuştur anlayamayız ve anlamamışızdırda hala bunları.Yorum yapmak istesek geçmişe doğru zorlanırız ,ilmiklerimize kadar zorlanırız ,hayat teri döker kelimelerimiz.Ayılmak zor gelir çekirdek içi yaşamlarımızı,koyamayız bir kaba, ceviz kabuğunu doldurmayan sevinçlerimizi,yaşam teknesine binen bizlerin can havli hüzünleri kaplar beyaz sayfaları ve biz deriz kader.

Bir kaderdir ilahi emirler manzumesi gibi bizi kuşatan,bize yazdıran,bize hüznü,sevinci yaşatan,bizi birbirimizle buluşturan.İyiki buluşturmuş,birbirimize muhtaç kılmış ve bizi biz yapmış.Yarınlarımıza gönül doldurmak ve sevinçlerimizi paylaşmak dileğiyle yazmaya merhaba!.Merhaba hayat,merhaba insanlık,merhaba okumaya muhtaçlık,merhaba bilgilenmek,merhabaya merhaba!.

20-02-2009 HAYRETTİN