ßelkilerimiz

ßazı zamanlar gelir deniz kenarında bir taşın kuytusuna gömülmüş,birinin geleceği umudu ile seyr-ü sefaya dalarsınız.

Düşünceler yerini zaman zaman umuda bırakır.

“ßelki” geçer akıllardan.

Hani hep vardır ya;

İçimizin kuytuların da,bir yerler de en sıkıştığımız anlarda koşa koşa sarıldığımız “belkiler”…

Anlamsızlıkların bir numaralı habercisiydi belki de.

Sürekli içi saran,zehirli bir sarmaşık misali,yüreğin orasından burasına dolanan,beyin ile yürek arasında gidip gelen gariban bir yolcu.

Ne zaman bir şey düşünsem,ardından ya bir belki gelir ya da umutsuzluk.ßazıları aynı kefeye koyar sözcükleri,oysaki birbirlerinden çok farklıdırlar.

Umutsuzlukların sonu vardır,umutlar geldiğin de yerini çoktan onlara teslim etmiştir bile.

ßelki..

ßelkiler öyle mi ?

ßelkilerimizin sınırı yoktur,hep bir belki vardır kafamızda.

Aklıma meyhane köşelerin de senelerin unutulmaz eserlerden biri olan “dönülmez akşamın ufkundayız,vakit çok geç,ßu son fasıldır ey ömrüm,nasıl geçersen geç…” dizelerini mırıldanan yaşam yorgunu bir sanat adamın söylemiş olduğu sözler geldi aklıma..

Ağzından çıkan tüm dizeler de yorgun olduğu,çektiği,belkide belkilerin den ne derece şikayetçi olduğu bakışından belli oluyordu.

ßir yandan gülümsüyor,bir yandan

- yorgunum

diyordu.

- Zaman geçmiyor,kafam her geçen gün daha da karışıklaşıyor,ben beni tanıyamıyorum.ßelkiler oluşuyor kafam da.Sonu gelmek bilmeyen belkiler.ßiliyorum amaçları Umudumu ezmek,ama ben buna izin vermiyorum.

Ardından bir kadeh yudumluyor ve mırıldanışına devam ediyordu;

- Dönülmez akşamın ufkundayım,vakit çok geç…

Dizelerde de bellediğimiz gibi,Vaktin geçliği,kafamızda ki belkilerin bir tetikleyicisi belki de kim bilir…

Zaman dediğimiz koşulsuz,sonu gelmez bir süreçte;

ßelkiler de kaybolmak yerine keskin sınırların ard arda koyulduğu bir umut limanın da durabilmek ne güzel olurdu oysa ki ?

Oysa ki derken bile bir yerlerimiz den belkiler fışkırmaya hazır bekliyorlar bizi.

Zaman,mekan ve ruh üçlemesinin en yakın dostu olan belkilerimiz,

ßelki de sahip olamadıklarımız,

ßelki seyirlerimiz,

ßelki de Gülüşlerimiz,

ßelki de Umutlarımız,

İşte size hasta bir bünyeden,dizesi karışık yazımlar…

ßelki de sonsuz belkilerin esareti altında kalmış bir bünyenin;

Yaşamın ta kendisidir.

Yaşanmışlığıdır.

ßelkilerimizdir belki de umutlarımız,umut yığınlarımız,

Kim bilir…

Yağmur Yüreklim
İSTANBUL
13.11.2008