-Rabbim, günahlari dökülsün ve O’na yalvarsin diye en büyük dertleri sevdigi kullarina verirmis diye biliyorum.... Rabbim, lütfedip banada verdigi dertlerime ve dertlere gögüs germek icin verdigi sabir ile güce elhamdülillah...

-daha önceki dertlerimi yasarken cekilmez gibi gelsede, sonradan bana viz gelir oldu cünkü son 8 senede cektiklerim öncekilerii unuturdu... her zaman Rabbimden gelen ihtarlarla, müjdelerle yolumu buldum sükür...
____________
-bugün burda, kerem ile yasadigim, hayat ile ölüm arasindaki mücadelemi sizlerle paylasmak istiyorum...

-Kerem: 5 mayis 2001 dogumlu ve henüz 21 aylikken agir bir solunum yolu enfeksionu gecirdi...

-olay gecesi; Keremin, hapsirik öksürük derken nefes vermedede zorlandiginin farkina vardim... esimle hastaneye götürmek istedik, ancak disarisi epey karli oldugu icin arabayla gitmek imkansizdi...

-takdir ilahi ne esimin nede benim ilkyardimi cagirmak aklimiza gelmiyordu... aslinda Kerem agirlasmisti ama care yok sabahi beklemeli diyorduk kendi kendimize, cünkü careyi buldurmayan da Rabbimdi...

-sabah oldu ve Kerem halen kötü ve biz hazirlanip cocuk doktoruna göründük... acilen mudahale edip ilac verdi ve bizi eve yolladi ne hikmetse... ama sayet bir kac saat icinde düzelmese, "ben hastaneye telefon actim, hastaneye götürün o zaman" dedi...

-bir kac saat icinde düzelme olmadi ve doktorunda dedigi gibi biz hastaneye gitmeye karar verdik... disarida gözün ulastigi her taraf bembeyaz kar ve bazi yollar kar nedeniyle kapaliydi...

-bizde bu ara bize yakin olan iki hastaneden biri icin karar vermeliydik, büyük bir telas ve korku icinde bu karari yolda giderken verdik...

-Rabbim sasirtmisti bir kere, girdigimiz yol kapaliydi ve diyer hastaneye dönmeyi aklimiza getirmiyordu nedense... ancak düsünüp yoldaki polis subesine ugrayip yol ile alakli bilgi aldik ve ’ayni hastaneye’ ama baska yoldan devam ettik...

-neyseki vardik hastaneye ve durumu acilde doktor hanima anlattim ama "bunun gibi vakalari cok yasadik bir gün sonra gecer" dedi, ama gecmedi...

-o gece hastanede kaldik, ertesi günü Kerem dahada kötülesti ve belki bir sey yutmustur, bogazinda takili kalmistir diye beni Keremle röntgene yolladilar...

-tabiki hastanenin ici havasizdi ve Keremi röntgenden cikarir cikarmaz nefesinde dahada zorlandi ve ben kosarak kaldigim kata ciktim ve hemsire elimden alir almaz yogun bakima kostu...

-ve Keremi hemen solunum makinasina taktilar... bundan sonrasi artik dua edip beklemeye kaliyordu... doktorlar bu kadar agirina rastlamadik dediler ve beni disarda birakip gereken müdahaleyi yapmaya basladilar...

-Keremin durumu sabitlesir, düzelir diye beklerken bir kac gün icinde Kerem yeniden komaya girdi ve artik onu 11 gün uyuttular ve o 11 gün icinde ben cok sey ögrendim yasadiklarimdan...

-bu arada mazideki yasananlara takilip ’keskeler’ zaman kaybi ve kadere itirazdir ama üzüntümden bende saskin haldeydim, bu dönemde Rabbimin izniyle ailemin, akrabalarimin destegiyle atlattim sükür...

____________
-Rabbime hamd olsun kerem yeniden hayata dönmüstü, onu normel odaya aldilar ve bir kac günde orda göz altinda tuttular...

-hayat ve ölüm birbirine cok yakindi, hersey bir anlikti, komadan cikmayabilirdi... sahibimiz Allah, ölmüs olsaydi itiraz edebilirmiydik, ölümü erteleyebilirmiydik... HAYIR...

-hic bir seyin bazilarinin dedigi gibi ’tesadüf’ olmadigini, nasil karar alirsan al, ne yaparsan yap, tüm yasanilanlarin Rabbim tarafindan KADER ile yazildigina inancim pekismisti sükür...

-Rabbim sevdirmezse ben sevemem, Rabbim gördürmezse ben göremem, Rabbim yazdirmazsa ben yazamam v.s. ... bu sayede tedbiri almakta takdirin icinde oldugunu anlamistim...
____________
-sonrasinda cocuk doktorundan duyduguma gülsemmi aglasammi sasirdim... doktor, Keremin rahatsizligini diyer hastaneye telefonla ’hasta bir cocuk var size yolluyorum’ diye bildirmis ama bize söylemeyi unutmus ve bizde bundan habersiz olarakdan diyer hastaneye dogru yol almistik...

-ve Kerem 11 günün ardindan eve geldi ama bu rahatsizligi bir 5 sene sürdü... Kereme özel fidiller, ilaclar verildi ve birde solunum yolunu yumusatsin diye makina... ben o zamanlarda bu hastalik üzerine cok okumustum... insan yasadigi her ne olursa olsun azda olsa bilgi sahibi oluyor...

-bu hastalik rutubetten olusan bir hastalikti ama sifasi icin rutubete ihtiyac duyulan bir hastalik... oturdugumuz evin rutubetininden o sene haberimiz oldu ve cok gecmedi biz o evden tasindik... sizlere tavsiyem, mümkünse rutubetli evlerde oturmayin...

-insan yasadiklariyla olgunlasiyor ve hamd olsun Rabbime bende ruhuma derin yaralar alarak bir hayli olgunlastim ama derdimi seviyorum, pisman degilim... ve ben Rabbimin sevgisinden ve verdigi dertden raziyim, mutluyum... cünkü Rabbini seven verdigi derdide sevmeli biliyorum/diyorum...

Caresiz kaldigimizda gidelim Yaradanin kapisina... O’ bize mutlak sahip cikacaktir... _______cümleten saglicakla kalin...

Sahinde Hülya kahraman