Neyi bekliyor ellerimiz semaya açılıp duaya durmak için...
Ya başlarımız neyi bekliyor başımızı secdeye koymak ve Rabbimizle konuşmak için..
Yetmedi mi boşa tükettiğimiz onca nefesler,yetmedi mi dünyalık peşinde
koşturmacalar?
Azaların dile geldiği o gün gelmeden kendimizi hesaba çekmek için ne bekliyoruz daha ne?
Gıybet ettiğimiz,iftiralarla kirlettiğimiz,haramı azık ettiğimiz o dilin hesaba çekileceği gün gelmeden tövbe etmeye hala varmıyor mu dillerimiz?
Ne kazandık koca ömrümüz içinde ettiğimiz gıybetlerin,aldığımız ahların,yediğimiz haramların girdiğimiz kul haklarının karşılığı olarak ne kazandık şu dünya denen yalancı mekanda.
Bir avuç para,altın ?!ne verdiler elimize söyleyin koca bir hiçten başka. Yaptığımız kötü işlerin ve sözlerin karşılığı olarak tek kazancımız içine düştüğümüz pişmanlıklar ,keşkeler olmadı mı?
Bir de hiç pişmanlık duymayanların düştükleri zelil ötesi haller var tabi.
Öyleyse bu dünyaya bu kadar tamah niye...Beş vakit Rabbimizin çağrısına sırt dönmek O’na asi gelmek niye?
Neyi bekliyoruz hala secdeye varıp ellerimizi duaya açmak için?
"İnsanlar ezan okumanın ve namazda birinci safta bulunmanın ne kadar faziletli olduğunu bilselerdi;
sonra bunları yapabilmek için kur’a çekmek zorunda kalsalardı,kura çekerlerdi
Şayet camide cemaate erken yetişmenin ne kadar faziletli olduğunu bilselerdi;
birbirleriyle yarışa girerlerdi.
Eğer yatsı namazı ile sabah namazındaki fazileti bilselerdi;emekleyerek ve sürünerek de olsa bu iki namaza gelirlerdi."(Hadis_i Şerif)
Her yeni gün ömürden giden bir zaman değil mi bizler için?Her yeni gün ölüme bir adım daha yaklaşmak değil mi?
Nasıl oluyor da bu kadar haddi aşmışlıkla bizi yaratana itaatten uzak bildiğimizi okuyabiliyoruz.
Ahiret için ne hazırlığımız var sorarım size?
Her günümüzü" bugün Allah için ne yaptık?" sorusundan uzak sadece dünya telaşıyla geçirmenin ruhumuza verdiği tahripler ortada iken nasıl bu kadar kendimize zulmederiz nasıl?
Ellerimiz semada dillerimiz duada kalplerimiz zikirde olsun artık.Her birimiz için çok geç olmadan....