"Şimdiye dek yazılmayanlar sisle örtülmüş ve unutulmuşlardır.
Yazılanlar ise insan ruhunu canlandırmaya devam ederler."
İvan Bunin, Arsenyev’in Yaşamı.

BAY J Yİ TAKDİMİMDİR

Jilet gibi bakışlarıyla geçti esas oğlan sokaktan
Jöleli saçlarında binlerce martı vardı
Jiklesi çekilmiş günlere değmiş gibiydi ıslıkları
Jargonu bu galiba buraların diye düşündü yüzü asık insanları görünce
Jako kanat çırptı fikrinin tenhalarında rengârenk bakışlarıyla
Jaket giymiş ölüler düşmüştü peşine sessiz ve ürkünç
Jigolo vakurluğunu üstünden atamamış olmanın sıkıntısıyla
Janet’in evine varmış, her nedense ayakları titremeye başlamıştı
Jeolog olmak istemişti oldum olası
Jet pilotluk hevesinden önce
Jale Teyzesi biraz destek olsaydı az kalmıştı o hayale
Jalûzinin arasından içeri baktı her zamanki gibi
Jakuzinin keyfini çıkarıyordu zengin dul
Jokey heyecanı ile bakakaldı kısrağına
Jaguar desenli halılar iç gıdıklatıyordu
Jakar kaplı duvarlara baktı sabırsızlanıyordu
Judocu eski sevgilisinin portresine uyuz oldu bir kez daha
Jeep’in yerinde olmadığını görünce şaşırdı
Jest olarak bana mı yollattı diye de umutlanmadı değil
Jamaika seyahatinde böyle bir söz vermişti zaten
Jüt kafa ile söylenmişti gerçi ama olsundu
Jülide üst balkonda çiçekleriyle konuşuyordu
Jülyet’inim Romeo’m kaçır beni diye bağırmamıştı henüz
Japon gülleri inadına hatırlattı çocukluğunu
Jandarmalar pis baktı her şeyi bilirlermişçesine
Jelâtini sıyırıp nane şekerini attı ağzına
Jeton geldi eline olmadık şeyleri anımsatan bir nesne
Jüri gibi yargılamak istiyordu mahalleli bakışlarıyla
Jeneratörün sesiyle irkildi demek ondan duymamış zili dedi içinden
Jüpiter ne renkti diye sordu bir çocuk
Jeli bon verip yumurcağa savuşturdu bu soruyu
Jartiyer almıştı hediye afili bir kırmızıdan ibaret
Jerry’siz bir Tom geçti ayaklarına sürünerek
Jacklin Bisset’nin gözleriyle baktı pencereden o
J sen misin dedi bayılacakmış gibi kekeleyerek
Ja dedi davudi sesiyle Bay J ben sana geldim…

17.02.09
Nadir Keleş