Seçme şansım olmadığı halde , varolma yarışımın başlangıcında , katrilyonda bir ihtimalin gerçekleşmesi sonucu seçme şansım olmadan bulduğum hayatım . Gelişme sürecim içersinde yaşadığım ortamdan etkilenimlerim ve verdiğim tepkilerle varoluşumu devam ettirme çabam . Zorunlu üretim ilişkilerinin temel teşkil ettiği sosyal yaşam içersinde hiçbir zaman saldırgan olmadım .

Gözlerimden içime girip baktığımda gördüklerim ; yozlaşmanın içinde kaybolmuş yitik bir beyin . Yitik şehrimde yitik beynimin labirentlerinde dolanıyorum . Rastladığım her nöron topluluğu kendi içinde dayanışma gösteriyor. Herbiri akson ve dentritleriyle özgürce uzanım yapmakta olduğu halde ;

Ayağımdan bağlı sesi duyulmayan , görünmeyen ve uzatabildiğim kadar uzattığım ,uzattığım kadar beni özgür kılan üretim ilişkileri ile olan bağım .Ve bu üretim ilişkilerinin belirlediği sosyal yaşamdaki yerim . Bu bağa olan çelişkimin bende yarattığı yabancılaşmayı yaşıyorum . Bu mudur katrilyonda bir şans ? Başka bir defa yok .

Bu yabancılaşma karşısındaki mücadelem aslında varolmayı devam ettirme çabam . Fırtına öncesi sessizliği yaşıyorum . Varolmayı devam ettirmemle varolan alternatifsizliğimde yaşadığım kendimce doğrularım ve yanlışlarım .

Son birkaç yıla kadar , hayatı ne kadar ciddiye aldığımı düşünüyorum . Neden birkaç yıla kadar diyorum ? Hayatın benimle dalga geçtiğini anlama sürecimin getirdiği bir şey . Benimle dalga geçen hayatı ti ye almamış olmamın ağırlığı hala üzerimde . İnanın , üzerime geleni iki kere bozar takarım . Hayatım boyunca kimsenin üzerine gitmedim . Yaşadığım her olay kendimi savunma mekanizmam .

Hayatın ağırlığını sırtlandığınızda hayat size bir soluklanma fırsatı vermiyor . Biraz yükümü hafifleteyim deseniz sizden kötüsü olmaz . Köpek gibi kimseye saldırmamış olmam . Başkalarının saldırılarına karşı kendimi savunmam esnasında insanların eridiklerine tanık oldum .