İçimde bir boşluk, dolduramadığım birşeyler var. Neden, nasıl, niçin.... Bilmiyorum. Gülümseyen dudaklar sanki benim değil, konuşan ağız, çıkan anlamlı ya da anlamsız bir kaç kelime...
Yağmur var bugün. Tıpkı yüreğimdeki gibi. Kasıp kavuruyor fırtınalar benliğimi. Kaçıp gitmek istiyorum - Olmuyor. Kalıp alışsam diyorum - Boşluk. İçimde uzayıp giden sorular ve sorunlar dizesi. Kağıt kalem alıp birşeyler karalayayım desem; yazacak ne var?
........
Bitmek bilmeyen bir karamsarlık var bende bugün. Tüm hüzünlü şarkılar bana mı söyleniyor acaba??? Mutlu kim, ne, nerede?
Hep bir mecburiyet, zoraki gülümseme. Çocuk olsam belki, ahh çocuk olsam şimdi. Yağan yağmura inat uçurtma uçururdum belki. Belki de annemin büyümüş gözlerinin önünde üst-baş çamur azar işitirdim. Ama canım sadece bedenimde acırdı, sadece bedenimde...
Yine annemin göğsüne sığınır uykuya kapatırdım gözlerimi. Peri masalları olurdu rüyalarımda. Şimdilerde rüya da göremez oldum. Yitiriyorum benliğimi, kendimi...
Bir boşluk var ki içimde, dipsiz-zifir kara.