Biri var...
Daha önce adını hiç telaffuz etmediğim , giderken hasretle ardından hiç bakmadığım biri...Anlattıklarını dinlerken gözlerine bakıp çözmeye çalışmadım onu. Ya da onu dinlermiş rolüne brünüp gözlerinde kaybolmadım hiç.Benim bakacak bir çift gözüm olmadı ona ait.Yüzündeki çizgilerden okumadım geçmişini.Ellerini de tutmadım evet.Sesindeki sıcaklığı ona dokunarak içime işletemedim.Laf arası saç savurmalarında rüzgarına kapılmadım.Sarılmadım ona.Sarılıp alamadım yılların yalnızlığını içinden.
Eksik miyim ? Hayır sizden fazlam var.Yaşayamadıklarımız var bende yaşanmayı bekleyen.Öyle mükemmel bir his var ki içimde siz kime dokunursanız dokunun kime bakarsanız bakın hissedemezsiniz bu duyguyu.Anlayamazsınız...
Evet biri var içimde ve ben onu hiç görmedim.Onunla ilgili hayaller kurdum ama o hep renksiz canlandı gözümde.Siyah beyaz...Siyah kadar asil beyaz kadar saf...Ama sesiyle tüm renkleri yaşattı bana.Bazen mavi oldu gökyüzü kadar derin.Kayboldum o derinlikte.Bazen yeşilin bir tonu oldu nefes aldım onunla.Kahverengiydi beki.Yağmur yağdı toprak koktu onu içime çektim.Sarı bir çiçek oldu biz birlikte büyüttük onu.Hayır...Her renkten önce kırmızıydı o ... İçimi ısıttı...Yaktı...Aslında her renkti o .Rengarenk gökkuşağı altında bulunmayı bekleyen nadide bi hazineydi.
Hayalimde 1.80 boylarında yapılı , beyaz gömlekli , traşlı adamlar olarak canlanan iki duygum var; Umut ve Ümit.Dün gece yola çıkardım sana geldiler.Seninkilerse bizdeler.
Uykum var.Uykum yok.Gözlerim kapalı ama açık.Tavandaki her pürüzden yola çıkıp içinde ikimizi barındıran hayaller kuruyorum.Sonra gözüm kayıyor çıkıyorum o hayalden yenisine dalıyorum.Bi an duruyorum bitlerle pirelere takılıyorum.Umut ve Ümit bana gülümsüyorlar ben onlardan öte kahkaha atıyorum.Mutluyum.
Bağlayamıyorum cümleleri artık.Bırakıyorum ki sen getir devamını beni yine sen tamamla.Sonra seninkileri dağıtalım beraber toplayalım.Yarını beklemeden dünü düşünmeden anı yaşayalım.Ben üzüleyim, sen bana bir omuz ol ağladığımda.Sen gül ben de sana vokal yapayım arkadan.Beraber yaşayalım ne varsa.Annem ol sen ya da babam.Hatta herşeyim ol.Ben de bazen halan olayım senin.Hala küçücükmüşsün gibi seveyim.Yine o sevdiğimiz oyundan konuşalım."Taltlım biraz daha brokoli?" Bütün bunlar olurken bizi tanıştıran arkadaşımız fransızı oynasın.Melankolik Fransız :)

Sadece bi matematik sorusu var sana ; 25 yıl mı uzun 3 gün mü ? Yoksa 328dakika mı?

Tatlım...Haybeden gerçek üstü bir aşk olsun.Biraz daha brokoli?