14 Şubat’ları artık sevmiyorum.

Bugün yine 14 Şubat Sevgililer günüymüş? Senden ayrıldığım 05 temmuz 1994’den beri yüreğim kutup soğuğu gibi, buz kesmiş ve o eski sıcaklığından uzak ! Sensiz yaşayamayacağımı sanırdım ama ne yazık ki gördüğün gibi eğer yaşamak sadece nefes almaksa, yaşıyorum?.Seninle mutlu olduğumuz günlerde, en büyük dileğim, son nefesimi dizlerinde vermekti ama kader bana senin gibi bunu da çok gördü? Hayatım boyunca sevgisiz
bir ömrü zül kabul eden biri olarak maalesef bütün isteğime rağmen bir başkasını da sevemedim? Çünkü ilk görüşte yüreğime öyle bir sevgi düşürdün ki; bir başkasını mahşere kadar sevmeme artık imkan kalmamıştı.Sana karşı bu zayıflığımı anlatmam bir anlam ifade eder mi bilemem ama bana yaşattığın bu gerçek aşk için sana yaşadığım müddetçe minnettarım.Sensizlikte yaşadığım bütün acılar ve özlemler, birlikteyken seni tanımadan önce yaşattığın bütün güzellikler yüzünden bana belki şekersiz çay içme burukluğunda geldi.Ama seninle geçirdiğim her anı unutmama imkan vermeyen güzelliklerle doluydu.Biliyorum şimdi herkes, gözlerini ilk gördüğümde, başımdan ayak uçlarına akan o garip sıcaklığa asla inanmayacak ama o sıcaklık adeta bütün benliğimi yakarak mahşere kadar kavuracak ve mezarımda bile açan çiçeklerin adını zikretmesine herkes şahit olacaktır.
Hayat o kadar acımasız ve hızlı geçiyor ki, sensizlikle geçen zalim yıllar 15 yılı doldurmuş.Neden yaşadığımı bende bilmiyorum ama yüzümün artık o günden beri içten gülümsemesini kimse göremedi.Herkes senden sonra benim abuk suratlı ve kırıcı biri olduğumu söylüyor.İtiraf edeyim ki, benim o günkü neşeli ve başarılı hayatımın mimar sendin.Senden sonra hayatım kader mahkumunun gün doldurması gibi, Yaradan’ın emanetini almasını tevekkülle beklemesi gibi anlamsız ve bomboş geçti.Artık eskisi kadar olmasa da, eski içtenliğinle geldiğin rüyalarımda verdiğin sanal mutluluğa bile şükrediyor ancak o günü adeta sarhoşluk içinde geçiriyorum.Bu pişmanlık günlerimin içinde çok cılız bir ümit; belki bir gün, bütün inadına rağmen mutsuzluğunu anlayıp bana ihtiyacın olduğunu söyleyip benden kaâle alınmayacak bir yardım istemen veya bana dönme ihtimalindir.2.evliliğini yapmadan önce ortak arkadaşımıza: beni hayatta mutlu edecek tek kişi O’ydu demen bana dünyaları bağışladı.Senin de beni, benim seni sevdiğim kadar olmasa da, halen sevme ihtimali,unutamadığını bilmek bir an seninle geçirdiğim günlerdeki gibi yüreğimi çarpıntılara itmeye fazlası ile yetti.
Artık senden haber alamasam da, sadece gerçek mutluluğu bulmuş olmanı dileyerek yaşıyorum.Şunu bil ki, seni mahşerde kavuşma yeminimize sadık kalarak ebediyen seveceğim.Sana benzeyen her kadını acaba O’mu heyecanı ile koşturup görene kadar o eski
heyecanı hep yaşayacağım.Hep söylerdim: Aşk’ta gurup olmaz diye, ama sen gururuna yenilip bu gerçek aşk’ı sevgisiz insanlara kurban ettin ama ikimizden biri hiç değilse sen gururlu ol.Ben gururumu ve her şeyimi seninle kaybettim.Sensiz daha kaç 14 şubat yaşayacağım bilemem ama bu yürek hep senin için atacak, sadece senin için bu hayatta yapamayacağım hiçbir şey olmayacak!? Sen bir zaman ben evliyim diye başıma kakardın ama
senden sonra bekledim fakat sen 2.evliliğini yaptın diye sakın üzülme, biliyorum ki, karar sana kalsaydı mutlaka sende benimle evlenecektin,bu nedenle gözümde en gerçek bakire kadar tertemiz ve safsın.Bu nedenle pişmanlık duyacağın her an, dünyanın neresinde olursam olayım senin için yakamayacağım gemi olmayacak, isteyeceğin her şeyi düşünmeden gözü kapalı yerine getireceğim.İnşallah son nefesimi vermeden; dizlerine yatmış, gözlerine bakıp ben ağlarken sen sevgi ile seyrekleşen saçlarımı okşama mutluluğunu yaşamak nasip olsun.
Sadık-ı Aşığın
Mahmut