1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
934
Okunma
Birgün, aynanın karşısına geçmiş şaçımla oynarken yanıma süzülmüş, konuşmaya başlamıştı: ’’ Aynalardan kork çocuğum. Öyle kendine sürekli falan bakma. Aynalar kötüdür, şeytan oyuncağıdır aynalar. Eğer kendini çok beğenerek bakarsan seni güzel gösterir, aldatır, eksikliklerinden yakalar seni, seni tamamlar. Sonra bir bakarsın, sende aynanın malı olmuşsun. Aynanın malı olmak kötüdür çocuğum. Çünkü bundan sonra şeytanın oyuncağı olursun.’’ demişti babaannem. Bu söyledikleri beni aynalardan koparmadı aksine onlara bağlanmamı sağladı sadece. Aynalardan hiç ayrılamadım, aynalara her baktığımda da içimde başka bir boyuta geçebilmemin özlemi vardı. Hep onlarla konuştum, kimseyle konuşmadıklarımı, ilk onlar gördüler bedenimi, gözlerimdeki kaosu ve beni...
Cevap Yaz