Bilmiyorum nerde, ne zaman, nasıl dünya ya geldiğimi. Ama yükünün ağırlığını, kalbinin sevgisini, gönlünün merhamet ve şefkatinin büyüklüğünü biliriz anacığım yemez yedirirsin, giymez giydirirsin, döktüğün gözyaşlarını onu ancak sen bilirsin çünkü içine akıttığın göz yaşarlını kimse bilemez belki de o kadar çok ki okyanuslara set olur.

İşte böyle büyütür anneler çocuklarını bizden bir şey istemezsin biliriz hep veren el ol olmak istersin aç olsa da karnın tok olsun istersin evladın beklediğin bir güler yüz tatlı bir söz o bile seni mutlu eder anne.

Yarın anneler günü yine içini kapladı hüzün ağlayarak. Bekliyorsun. Bana bir gül verse elimi öpse bir haberini alsam, sarılsam kokusunu doyasıya koklasam koklasam diye.

Hep anlatırdın bir cani evlat annesini öldürür kafasını bir eline yüreğini bir eline alıp giderken evladını ayağı taşa takılır düşerken anne diye bağırır elindeki anne yüreği dayanamaz acılar içinde yavrum diye bağırır; yani evlat ne kadar cani olursa olsun anne yüreği dayanamaz yavrusunu yine sever yine sever.

Evet anacım bilirim analar evladını sever size yılda bir gün değil dünyanın yaratılışından bu zamana kadar geçen her gün her gece, her saat, dakika, gökyüzü kadar beyaz kağıt okyanuslar kadar mürekkep olsa seni anlatmaya yine yetmez

SENİ ÇOK SEVİYORUM ANNE SENİN VE TÜM ANNELERİN ANNELER GÜNÜ KUTLU OLSUN.