Dünya hayatımız içinde adına komşuluk dediğimiz ilişkiler yaşıyoruz.Bu ilişkilerimizi yürütürken ne üzücüdür ki bol, bol gıybet edip birilerinin günahını almayı meşgale sayıyoruz kendimize.Birilerinin hayatlarına dahil olup ,onlardan bihaber yorumlar yapıyor hatta onları yargılıyoruz daha da ileri giderek.
Büyük bir haddimizi aşmışlıkla gözlerimizi onların hayatlarının ta içine sokup; kim kiminle?nerede?ne yapıyor oyununu oynuyoruz.Gözlerimiz hep birilerinin üzerinde yaşıyoruz yani.
Ne zaman bir araya gelsek ilk işimiz bu oluyor ne yazık ki..Oysa birilerini konuşurken bir yerlerde de bizi konuşan birilerinin olabileceğini hiç hesaba katmıyoruz.Yada birilerini konuşurken sanki bizim hiç konuşulası yanlarımız yokmuş gibi kendi hallerimize; kör,sağır ve dilsiz kalıyoruz..Bu davranışımıza düpedüz “gaflet” dendiğinin bilincinde olmamak ne büyük kayıp oysa.Bu öyle bir gaflet ki bizleri hem dünya hayatımızda hem de ahret hayatımızda büyük bir vebale sokuyor.Burada yüzüne söylemeyi cesaret edemediğimiz nice kötü sözleri ki bu sözlere “suizan” diyoruz.Kişinin arkasından konuşmayı hüner sayıyoruz.Peki hiç düşündük mü acaba dünya hayatında kişinin yüzüne söylemeye cesaretimiz olmayan insandan yarın bir gün burada yada ahrette nasıl helallik isteriz? Yada ahret hayatında o insanın yüzüne nasıl bakarız.
Burada konuşmak hatta konuştuklarımızı iftira boyutuna taşımak sonra da köşeye sıkışınca inkar etmek çok kolay öyle değil mi?Peki ahrette nereye kaçacağız hiç düşündünüz mü?YAPMAYIN! YAPMAYALIM ARKADAŞLARIM…Böylesi büyük bir vebalin altına girmeyelim.Adına düpedüz “kul hakkı” denilen bu yükün altında bir gün ezileceğimizi ne olur düşünelim.Düşünelim de öyle konuşalım.”Hani bin düşünüp,bir söylemek gibi…”
Komşuluk demek ille de gıybet etmek değil..Komşuluk bir araya geldiğimizde Allah kelamını sıklaştırmaya vesile olmak demek ki en hayırlısı da bu olur her birimiz için öyle değil mi?Öyle ya koskoca gün içinde Rabbimizi kaç kez anıyoruz ki?Yada Rabbimizin rızasını kazanmak için ne yapıyoruz ki?Aslında her birimizin yeni bir gün bitiminde “bugün Allah için ne yaptım?” sorusunu kendimize sormamız lazım..Soralım ki hayırlı amellerimizi arttıralım,malayani (boş işleri ve uğraşları) terk edelim birbirimize vesile olarak.Zira hüner komşu edinmekte değil, asıl hüner hayırlı komşu edinmekte.
Birbirlerinin ardından çekiştirmek ,için biraya gelen insanlar birbirleri için asla hayırlı olamazlar çünkü….