Seni sensiz yaşadım ve seni sensiz senden daha çok sevdim. Bir gün kapım çalındı. iki gardiyan,seni tutukluyoruz, dediler.Suçum ne? diye isyan ettim.Acıyla birbirlerine bakıp kelepçelediler beni.Sonra beni sorguya aldılar.Neden ,niçin ve niye sevdin onu? diye sordular.Kimi? diye sordum .Hep bir ağızdan seni söylediler.Yasak dediler sevemezsin dediler, beni mahkemeye sevk ettiler.Adliye koridorlarında sadece sevgine dayanarak ve hasretinle yanarak davamı, daha doğrusu sevgimin yargılanması için gidiyorum hakimin karsısına.Seni bir an görüyor gibi oldum ve kendimi biran olsa bile şanslı saydım.Seni sevmek,senin özlemini duymak bile bana acı değil, gurur veriyordu.Seni seviyorum ve seveceğim, tüm dünyaya haykırıyorum.Hakim geliyo dediler.Başım öne eğik yüreğimde hasretin, ayağa kalkıyorum.Oturun, diyo hakim mahzun bir çehreyle, oturuyorum.Kendimce tebessüm ediyorum. Çünkü hakimin sesi aynı senin sesindi.Kafamı ağır ağır kaldırıyorum o an gözlerime inanamıyorum.Çünkü sendin hakim.Birden mübaşir bağırdı gelsin davacı.Sendin gelen ve o an mahkeme salonunun her yerinde sen vardın.Davacı sen,hakim sen,savcı sen.Davalı ben, mahkum ben.Seni delice seven yine bendim.Davam görüldü.Söyleyeceklerini söyledin.Bana sordun son sözün ne diye.Sana cevabım şu oldu:seni sevdim .

Seni sevdim,seviyorum,seveceğim de.Sonu ölüm olsa bile.Bütün herşey senin elindeydi.Senden insaflı davranmanı da beklemiyordum.Çünkü biliyodum ki sevmeyen bir kalp taştan daha katıydı.Çünkü taşın bile bi saranı vardı,oda yosundu.Sen taş bile olamazdın.Karar verildi.Ayağa kalktım, gönlüm yaralı.Fakat zafer kaanmış bir kumandan gibi mağrur.Verildi kararın, dedin. Seni bensiz yaşamaya ve benim hasretimle yaşamaya mahkum ettim, dedin.Bir tanem ben zaten seni sensiz sevdim,seni sensiz yaşadım zaten senin hasretinle yandım.Çöldeki kumların sıcaklığı bile sönüktü bu ateşin yanında.Ben de kendimce seni mahkum ettim kalbime.Ama bir tanem sen bunu bilemedin. Kararı verdin, vermiştin .Sonra kırdın kalemi.Ardına bakmadan gittin.Bense o an yine mutluydum kararına rağmen.Çünkü seni gördüm.Senin sesini duydum.Hepsinden önemlisi benim seni sevdiğimi öğrendin.Bu bile beni mutlu etmişti.Şimdi hücremde seni düşünüyor, seni yaşıyorum ama sensiz.Senden bir isteğim var.Bütün insafsızlığına rağmen.Belki ölüm anındaki bir hastanın son isteği.Öldüğümde bir damla göz yaşı döker misin?Neden mi diyorsun,yüreğimdeki ateş sönsün diye.İnsafsız sevgilim buna da hayır dedin ve kararını verdin ,kırdın kalemi..............