Yaşlılık istemesek de yavaş yavaş elini uzatmış ve parmaklarının ucuyla bedenimize dokunmuş durumda.
Ellerimiz lekelenmeye başlamış,eklem yerlerimizi sızılar kaplamış.Ak saçlarımız alnımızdaki çizgilerin üzerine düşmüş,hüzün şarkıları söylemekte.
Aynalar yüzümüze vursa da yaşlanmakta olduğumuzu ,gönül bu durumu kabul etmiyor nedense.
Geride bıraktığımız kocaman yıllar şimdi nerede? Bir senaryo yazılmış sanki.Oynanmış ve bitmiş.Sahne yalan,dekor yalan…Yalan sahnenin perdeleri çürümüş…Sadece o…Sadece o an…Sadece tek kare…
Yaşanmışlıklardan ne kalmış geriye?Fotoğraflara hapsedilmiş çocukluğumuz,gençliğimiz…Bir rüya aleminin kapılarında nöbetteymişiz de nöbeti devrediyormuşuz gibi hislerin içinde kayboluşumuz.
Sen,yaşlılık!Biliyor musun,gelmemen için hiçbir şey yapamamak ne kadar yaralayıcı, genç kalan ruhlar için?

ÜLKÜ DUYSAK