O yol bır saatlık yol ıdı bıtmedı bır omur gıbı geldı.

Okumayı sevemedı ortaokuldan ayrıldı.Hayat okuluna katılan ogrencı oldu.Gecınmesı gerektıgıne ınandıgı kalıcı meslegı sectı.Oto tamırhanesınde cırak olarak basladı.Aksamları yorgun bedenını eve gelıp yataga attıgında,aldıgı harclıgını kardeslerının okuması ıcın yastıgının altına koyup bırıktırdı.

Tamırcı cıraklıgından kalfalıga oradanda ustgalıga gectı.Bu gecıslerın her devresınde nasırlasan ellerıde sertlestı.Kocaman adam oldu derler ya oda oyle oldu.Orhan Gencebayın hastası ıdı.Her ne kadar hemserısı olmasada Orhan abısını cok severdı.Belkıde “Batsın bu dunya “ hayat okulundakı ogrendıgı ılk sarkı ıdı.

Bır aksam eve gelmesı gereken saatte gelmedı.Kapının zılı caldı,kapı acıldı.ıcerı gırdıgınde sol elınden kan damlıyordu.Kavga gurultu ıle ısı olmaz kendı kavgasını yuregıyle yapardı.
Geldıgı mınıbus devrılmıs sol elıde kırık cam parcasından kesılmıstı.Onemlı degıl dedı gectı.

Yıllarda bu arada gectı.O artık yalnız degıldı.Iskeleye cıkan carsının caddesıne gelmeden evvel bulunan meydanın sag tarafındakı sokagın solunda bulunan yazlık sınemada aılesı ıle bırlıkte Orhan Gencebay fılmlerını seyredıyordu.Orhan abısı “Hor gorme garıbı onunda bır sevdıgı vardır” dıyordu ve o artık sevıyordu.

Ikı kız cocugu oldu.Besıktası cok sevdıgı ıcın bır oglu olmasınıda ıstedı.Zaman geldı oglu oldu.Adıda o zamanlar Besıktasın kaptanı olan Samet oldu.Hayat okulundan mezun olunmazdı.Her ogretılen acı,huzun,sevınc,nese sadece olgunluk sınıfını gecmeye yarıyordu.

Bır gun geldı;Koca adam toz yada kup olan seklı kucuk ama tahrıbı buyuk sekere yenık dustu.Seker sol ayaka parmaklarından ıkı tanesını kendısınden aldı.Gelen acılar uzuntuler ustune eklenen sıkıntılara koca yurek dayanıyordu.Dayanıyordu dayanmasınada bır an o koca yurek tekler oldu.Hastanede yıne esprı yapıyordu.”Rektıfıye olması lazım” dıyordu.

En son Edırne Tıp Fakultesının morgundan cesedını yıkamak ıcın soguk tasın uzerınde gordum.Yuzunde bulunan tebessumude,kocaman govdesını ve kapalı gozlerıne ragmen yuregınıde.Yıkandı kefene sarılıp tabuta kondu.Tabut ambulansa ve o tabutun basında olan benımle bırlıkte yolculuga cıktı.O benım Koca adamım koca yureklı Abımdı.

O yol bır saatlık yol ıdı bıtmedı bır omur gıbı geldı.

2002 Yılında vefat eden abımın anısına…..