Merhaba sevgilim,
Sana sevgilim diyorum ama , o elini bir kez tutamadım. Gözlerine doyamadım ben. Sen hayalimde sevgilimdin benim. Bak 2,5 sene oldu. “Neyin üzerinden” diye sorma. Sen gayet iyi biliyorsun.”Başkasına aşığım” dedin ya, işte tam 2,5 sene oldu. Neredeyse her şey değişti. Okulum,yaşadığım şehir, yeni arkadaşlar… Değişmeyen ne biliyo musun ? Değişmeyen, şu kalbimdeki yara! Hani demiştin ya “Zamanla unutursun beni,zaman her şeyin ilacı”, zaman dindirmek yerine her geçen gün artırdı yüreğimdeki ağırlığı. Seni nasıl unuturum? O kadar kolay mı kara sevdayı silip atmak. Seni hatırlamadığım bir saniye oldu mu ki bir ömür unutayım?! …
Ben 17 yaşımdaydım bunları yaşarken Ne kadar çocukmuşumki seninle yaşlanma hayalleri kuruyordum. Gerçekte elini bile tutamadım. 17 yaş ! Hani geçici heves unutursun gider biz daha çocuğuz dedin ya bana, 17 yaş küçük gelebilir sana. Ama ben seni kimsenin sevemeyeceği kadar büyük bir kalple sevdim. her şeyi göze aldım senin için… Bak şimdi 19 yaşıma giriyorum. Ne fark etti ki o zamandan bu zamana kalbimdeki acıdan ? Belki zamanla geçer dedim , biraz olsun hafifler dedim, nerde resmin var çöpe attım, karşılaşmamak için yolumu değiştirdim. Ama senin dediğin kadar kolay değil işte… Öyle unutamıyorum seni…
Kanka derdin ya bana, sana “aşkım” demek istediğimde “sen benim kardeşimsin” dedin. Kardeş mi ? Kardeşler ne içindir ki ? Hakaret için mi? Yarı yolda bırakmak için mi? Hayır… Aralarında ne olursa olsun kardeşler bırakmaz birbirini. Ben yeniden kardeşin olmak istediğimde de niye itiraz ettin ki ? Bir gün bu güzel oyunu bozup sana “aşkım” diye haykırmamdan mı korktun ?! Ben zaten sermiştim yeterince gururumu ayaklarına. Sana “aşkım” demeye de gücüm kalmadı artık. O kadar zaman oldu “aşkım” dediğin hangi kız kaldı ellerinde söyle ! Hangisi benim kadar çok sevdi seni? Bak umudum bitti ama aşkım bitmedi hala.Resmine her bakışımda aşkla nefreti birlikte yaşıyorum. “kardeş” olduğumuz zamanda yaptığımız güzel şeyler geliyor aklıma, gülümsüyorum. Sonra, ettiğin hakaretler, olur olmaz iftiralar kulağımda yankılanıyor arka arkaya… “ ben başkasına aşığım…” Her yankılanışında kahroluyorum bir kez daha. Annem babam arkadaşlarım hepsi farkındaydı yaralı olduğumun . ama sorduklarında hep sustum. Diyemezdim ki ; ben birini deli gibi seviyorum o başkasına aşık diye. Hani benden özür dilediğin son konuşmada dedin ya “ kendine daha iyi birini bul, ben sana layık değilim” diye, ben seni istedim be aşkım ! Sen benim en layığımdın. Dünyalara değişmezdim seni.Belki onlarca kıza “aşığım” dedin bugüne kadar, ama bak ben hala sana aşığım. İnkar etmiyorum seni deli gibi seviyorum.
Artık umudum bitti ama. Kalbime gömdüm ben bu sevdayı. Bakma arada öyle ağlıyorum,şiirler yazıyorum sana. Yaşadıklarım kolay değil buna “yalan” diyemezsin,sende farkındasın zaten.Ne yapayım aşkım ? Ağlamasam rahat bırakır mı sanıyorsunaşkının acısı beni ? Bende böyle atıyorum işte . Hepsini atmam mümkün değil ya anlık rahatlıyorum.
Başka birine aşık olmak için zorluyorum kendimi. Ama kimseyi senden çok sevemeyeceğimi de biliyorum. Hoş ; kimse “aşkım” demedi bana, birgün derse de eğer yeni bir umudum olur.Sana umudum zaten yok oldu gitti. Aslında o kadar çok şey varki sana söyleyecek, yazsam kitaplıklara sığmaz… Artık son sözlerimi yazıyorum sana. Sandığın gibi bir anlık heves değildi. Seni sen olduğun için sevdim ben. Hep böyle kal olur mu ? Başkalarının canını da yakma sakın , benim gibi… Kalp kırıldı mı tamiri mümkün olmuyor. Eğer bir gün geri kalbin kırık dönersen, burada sana yetecek kocaman bir kalp attığını unutma. Ölene dek kalbimde bir yerin olacak. Hoşçakal aşkım…

Sana hiç söyleyemediğim bazı şeyler bir mektup oldu çıkıverdi ortaya...