Kalbimde bir ağrı var yine bu akşam ...Seni düşünmek mi sebebi yoksa sensizlik mi , bilmiyorum !Bilemediklerim boğazımı sıkıyor sanki nefes alamıyorum !
Bu kadar sevilmeyi hakettin mi sen ..Böyle kocaman olmayı ..Böyle vazgeçilmez kılınmayı ..
Kendimden çok ben bilmişken seni ,Senimi de alıp gittin benden !İnanmadım önce , inkar ettim , direndim ...Varlığın bildim yokluğunu , sevindim !Geçicek dedim , biticek ..İki uçurumu birleştiren köprüler mutlaka inşa edilecek !
Arazi uygunsuzmuş ,Şartlar elvermemiş ,Yapılsa da zaten bir gün mutlaka çökecekmiş ,Dinlemedim !
Sen olasın diye yok saymak gözüme sokulan bütün gerçekleri ,Kanatıyor artık beni !
Senden ötesi var iddiasıyla bileniyorum ..Daha çok sevilesi , Daha çok sayılası , Adına daha çok aşk konulası bir öten var ,,,Biliyorum!
Ama artık , bildiklerime inanmak da istiyorum !
İki şeker versem kandırabilir miyim içimdeki çocuğu !Daha umutlu , daha mavi yarınlara uyanmaya ikna edebilir miyim onu !
Tüm uygunsuz şartlara rağmen kurulan köprüler yıkılalı çok oluyor ....
O kocaman enkazın altında kalıp da aldığım yaralar artık iyileşiyor ....
Zaman acıyan yanlarıma üflüyor sanki , yangınım soğuyor ....
Yeni köprüler kurmalı artık !!Temelleri sapasağlam olan yeni köprüler ...Ne kadar sarsıntı yaşarsa yaşasın hiç yıpranmayacak köprüler ...Umutlarımla yollarımı yeniden kesiştirecek köprüler ...

Ya içimdeki çocuk ...Kandırabilir miyim onu !

Ben bir süreliğine yokum hayat ,
Dünyadaki bütün şekerleri toplamaya gidiyorum .......