Canım arkadaşım Gözde’m;

Seni mutlu edeceğime ve umutlu tutacağıma

inanıyorsan ne mutlu bana! Sana sevgi vermek, bana

büyük bir rahatlık verir. Ben sana o sevgiyi verirken,

seni mutlu etmenin heyecanını yaşıyorum.

Sen varlık için, en önemli ve en değerli şeysin.

Benim adım Kadir ama ben melankoliyim. Böyle bir

hastalığım var işte. Benim bu hastalığım; hastalıkların

en kötüsü, en zorlusu, en ağrılısı, en süreklisi ve

en belalısıdır. Benim hastalığım "Kum Hastalığı"na

benzer; ama ben melankoliyim.

Sevgilim bana sen yardım et. Liseli genç kızlar,

bir tiyatro yaptılar ve bana da bir rol verdiler.

"Önce sev, sonra unut" dediler. Sevdim ama

unutamadım. Unutamadım işte.

Sen de beni unutma olur mu?


Kaderlerimiz aynı göğün altında toplansın.

Sen akşamları evinin balkonunda gülümseyerek

bana el sallarken ben de el sallamalıyım,

ağlamamalıyım. Ağlayacaksak birlikte ağlayalım,

güleceksek de birlikte gülelim. Sen kuş olduğunda

ben kartal değil, senin kanatların olayım.

Ve gökyüzünün maviliğini içimizde yaşayalım.

Sevinç rüzgarları vücudumuzu okşasın.

Benim yazılarım böyledir.


Başkaları için yaşayamıyorsam kendim

için de yaşayamam. Ben yaşamın tadına

varabilmek için gerekirse canımı bile veririm.

Çünkü yaşamak insana değer verir,

mutluluk verir, sevgi verir...


Aşktan kaçanlar, aşkı öldürmek için

günışığında, geniş meydanlar ararlar; ama

aşkı karşılarında görünce karanlık köşelere

kaçarlar ve oralarda gizlenirler.

Ama ben buradayım Sevgilim.

Ben aydınlık gölgedeyim.

Ne olursa olsun her şeye katlanıyorum.


Sevinçlerimiz, zevklerimiz ve isteklerimiz olmalı.

KADİR YILDIZ
10 MAT-C
04.12.2007