İzmir sergimi henüz düzenliyordum. Resimler duvar önüne diziliydi, yerlerini saptamaya çalışıyordum. Genç bir bayan girdi, "gezebilir miyim?" diye izin istedi." Elbette" dedim, "ancak tad alablir misiniz, henüz yerleştiriyorum, akşam açılışa gelebilirseniz daha iyi izleyebilirsiniz" dedim.Olsun yine gelirim, dolaşmak istiyorum dedi. Bence sakıncası yoktu. Sabırsızdı, belki de resimlerin onu sabırsızlandırdı. Olsun... Gezdi, inceledi.

Sonunda; "Resimleriniz Türkü Gibi" dedi. Mutlu oldum.Gerçekten de türkü çağrışımlı tablolarımın isimleri vardı. "Anadolu Türküsü", "Bir Şarkı Gibi", "O Ağacın Altı" birkaç tanesiydi... Ve de çalışırken çoğunlukla türkü dinlerdim.

Demekki izleyici bazı şeyler sezebiliyor, tadına varabiliyordu. Bu tad sürekli olmalıydı benim için.

Konuştuk ayak üstü bayan izleyici ile... Yeni öğretmen olmuş, henüz göreve başlayacak, o nedenle gelmiş İzmir’e. Branşı da edebiyet, yani sanatın diğer bir dalı...

Demek ki bağ kurabildim izleyiciyle, bu bağı ve akışı da renkle, biçimle gerçekleştirmeyi az da olsa başarabildim. Bence, ilk yıllar için iyi bir adım, dileğim bu adımlarımın artması, giderek daha hızlı, daha devingen olması...

Çabam sürekli ve bereketli ola diyorum.

Elbette sanat içerikli, özgün ve de kişiselliğimle dolu, dopdolu olarak.

Bu uğurda beni destekleyenlere de koca bir MERHABA...

Mehmet Erbil



(Güncem’den 14.04.1991) www.mehmet-erbil.tr.gg