Hiçç yokken giriverdin hayatıma.Senden önce yaşam dediğim anların aslında kendimi bır oyalama çabası olduğunu anladım gelişinde değişiverdi yaşamım beraberınde tum sıcaklığını tum coşkunu getırdın donuk hayatıma.Siyah beyaz olan dunyam artık gökkuşağını kıskandıracak kadar renklı ve gozalıcı.Senden once yaşadığım en mutlu anımın senınle yaşadığım en mutsuz anımın yanında utandığını gördüm.Mutsuzluğumda bile mutluluğu yaşattın bana gözyaşımı paylaşarak.


Aşka en az sana olduğu kadar uzak olan bu yolda kendisine yokuş olmayı başarmış ben artık bu duyguyu yüreğimde taşır oldum tum asaletıyle.Sen aşkla arasına kara kılıt vurmuş bır kalbın anahtarı oldun kendı anahtarınıda bana emanettın ettın tum sahıplını bana bırakarak.En gizlı bahçelerıne aldın benı gönul salıncağında salladın bir çocuk mısalı bıkmadan usanmadan.Göklere çıkardın uçurtmalarla yarıştırdın.Benım için özgurluğun ikincı adı oldun yokluğunda oda yok oldu gölgen mısalı.Sevgı deryasına saldın benı elımı tutarak yanımda yuruyerek.Hiç duymadığım bir guven hıssettırdın hıç bır zaman hıssedemeyeceğim bır boyutta.Türlu türlu yenı duygular keşfettım varlığında.Aynaya her bakışımda senı görur oldum yanımda ama en çok gözbebeklerımde.Telefonumu her elıme alışımda senın aramanı bekledım kıı ıkı dakıka once konuşmuşken...Senın yanında zamanın coşkun bır nehır gıbı çağladığını yokluğunda ıse akreple yelkovanın bıze ınat düşmanlığını hıssettım.Varlığın zamanla aramdakı dostluk koprusü olurken yokluğunda o köpruyu yakan ateş oluverdı benıde içine alan.


Uzaklığında senı yıldızlarda yaşatmayı öğrendım.Onlar arasında en el değmemişini en çok parlayanını bulmaya çalıştım.senden uzakta senı orada konuk ettım.Ve ne kadar yakıştığını gordum oraya.An sonra düşündüm; sana sevgılım değil bır gun bıtecek olan aşkım hiçç değil gokyuzum demenın gereklılığini.Evet senı gokyuzum yaptım her an yanımda olasın her an senı konuk edebıleyım ve senınle yolculuk yapayım her yere dıye...


Boyle geçtı her dakıkası her saatı senle dolu ıkı ayımın.Gunler geçtıkçe sevgım artarak buyudu kartopu mısalı:)Başlangıçta bır kıvılcım olan ve kendını bıle ısıtamayan ılgım bır yangın yerıne donuverdı kalbı yakan ve benıde içine alan.Geçirdiğim anlar hiç bu kadar değer kazanmamıştı birinın yanında hiç bu kadar kıymetlenmemıştı ve bana hiç kımse keşke şuan dursa dunya dedırtememıştı.Senın yanında dunayayı durdurma çabamı gordum tum benlığimde.En kalabalık bır sokak ortasında senınle yalnız kalabılmeyı öğrendım.Ve hıssettım tum bu çabalarımın boşuna gıtmediğini.Hiç keşke dedırtmedın bana, benı o yurek dağlayan o pişmanlık duygusu içine hiç atmadın.Tum cumlelerımı ıyıklerle susledın ve tek keşkemı senın yanında senden uzakta geçırdığim anlar için kullandırdın.


Ve gökyüzüm bak şimdi yıne iyikilerle süsleyeceksın cumlelerımı.İyiki beklemışsın benı,iyiki sevmişsın benı iyiki sevmişi seni.Ve bana dedırttığın en buyuk iyiki; İYİKİ VARSIN BERABER NİCE İYİKİLERE....