Bundan snra kalem tutmayacak bu ellerim, gormeyecek gozlerim, damlamayacak goz pınarlarım... Sevmek nedir birdaha bilmeyecek su yüreği yasamayacağımm galiba artık. Zorya coook zor... Onsuz yasamak cok zor.. Sevgilin yaninda olmadan yasamak cok zor...
Neden ben aşık oldumki sanki. Gul gbi geçinip gidiyordum oysaki. Kendime yazik etmiordum. Ağlamıyordum sebepsiz yere. Bukadar acı cekmiyordum. Ha dunyanin şevkine kapilmıs degildim ama bu sekildede degildim. Kendimi hic bu kadar çaresiz, yalniz mutsuz hissetmemistim.
Neden ben aşık oldumki sanki. Neyime benim aşık olmak. Neyime birine olesie baglanmak ... Neyime guwenerek girdim ben bu yola . Ahh işte aşk bu bi bakıma delilik. Dinlemiyor hic birsei anlamıyor we soz geciremiorsun hic bi sekilde... Sawrulup duruyorsun, snbaharda bir yapragin dalinda sallandgi gbi... Dusmek uzeresin dusemiyorsun. Habire sallanıp duruyorsun. Ve bir gun dusuosun ama tam yere dgl once bi ruzgara birakiosun kendini snra ruzgar alip goturuo seni cok uzaklara we iste ozaman dusuyorsun. Ve bir gun oluyo sende nice yaprak gibi ölmuşsün defnini yapıyorlar son olarak..."ÇÖPE"... Aslında sen yere düştüğün zaman değil agacta savrulduğun zaman ölmeyi goze almışsın demektir...
Ahh AŞK ahh... Beni ne hallere soktun bi bilsen... Görüyorumda sokaktaki delilerden hicbir farkım yok gbi... Senin en kotu yanin ne biliyormusun ey aşk... SEN SADECE ACI VERMEK İÇİN VARSIN...