Bazı anlar vardır, bulunduğu yerde o an, geçmişte görmüş yaşamış hisseder insan .İşte
öyle bir duygu sarar içimi, heyacandan dilim kurur, evreni kucaklaşmış gibi ürperen yüreğim ,buğular altında gizlenen Dicle Ovası’na doğru büyür.

Keçi Burcu’ndan kuşbakışı Hevsel Bahçesi’nde, gözlerden sakınırcasına sis bulutu altında On Gözlü köprü Dicle’nin üzerinde parlayan bir broş gibi. O an ikinci kez yaşanmışçasına geçen zamanda, pınarımdaki damlalar ovadan esen rüzgara karışıyor.

Hasan Paşa Hanı’nda kahvaltı ,çay, kahve sohbetlerinin yapıldığı sıcacık atmosferinde gözüm yüreğim Kamer’de kalır. Töre cinayetlerinin, şiddetin, namus mağdurları kadınların el emeklerinin sunulduğu yer Kamer.

(1993-95 yıllarında, şiddetin dorukta olduğu dönemlerde, oluştu KAMER fikri. 1997’de yasal olarak kuruldu ve sonraki yıllarda da çoğalarak büyüdü, güçlendi KAMER. Halen Doğu ve Güneydoğu Anadolu’nun 23 ilinde devam eden çalışmalarımızı ilçelere, köylere, varoş mahallelere yaymaya çalışılıyor.)

Dört mevsimlik ev kavramının merağında aklım. (d. 4 Ekim 1910, Diyarbakır - ö. 13 Ekim 1956, Viyana ) Cahit Sıtkı Taranca’nın Müzesi’nde Delâl’in (özgürlük) şairin Otuz Beş Yaş Şiiri’nin yedi kıt’asını ezbere okuması etkileniyor, yanaklarına öpücükler konduruyorum.

Yaz,Sonbahar,kış, İlkbahar bölümlerini gezdikten sonra Delâl ,Velâd (memleket) rehberliğinde Ziya Gökalp ‘in Müzesi’ne dar sokaklardan geçerek varıyoruz.
Akşam karanlığına sarılırken gün duygularım Ahmet Arif’in dizelerinde geziyor.

ONURDA AĞLAR Gözlerinin pınarında
Bir bulut,/Boşandı boşanacak/ Nerdeyse./Aklımdan geçenleri
Okuyorsun su gibi./Dünya gördü /Bizi boğazladılar...
Tutma gözyaşlarını/Onur da ağlar.../ Bırak yıkansın gökyüzü,
Lacivert, yeşil, altın/ Işıkları günbatının./İşte şafaktayız gene
Çırılçıplak/Ve mavi./ İşte sanki dağ yeli
Ve işte sanki meltem.../Kimse toz konduramaz
Kesip attığımız tırnağa bile/ Sen en güzel kızısın
Bütün galaksilerin/ Bense tözüyüm artık
Akkor tözüyüm / Prometheus’u yakan Ne alnımızda bir ay/ Ne koltuk altında /Saklı haçımız/Biz bu halkı sevdik/ Ve bu ülkeyi./ İşte bağışlanmaz/Korkunç suçumuz...
Ahmed ARİF