Motorsiklette sürat turkunuydu rahmetli. İşten çıkatken eşine telefon açar ben geliyorum çayı koy diye. 10 kmlik yolu çaydanlıktaki su kaynamaya başlamadan evine süratle ulaşırdı. hep böyle gitmedi zaman. hafta sonları 24 saat nöbet tutardık. sebebi sadece 3 kişiydik. hafta sonları zamanımız bol olsun diye. Pazar sabahı nöbeti ben aldım. Pazartesi sabahı Rahmetli gelecekti nöbete. Ecel onu Kepez yolunda yakaladı. Hastaneye cenazesi geldi ancak. Arbalar sıkıştırmış. Uçuruma düşmüş motorla . Ecel onu kaza yerinde hemen yakalamış. Banada nöbete devam etmek kaldı. Gerekli işlemlerden sonra Morga götürmekte tabiki bana kaldı. Sedyenin bir ucunda ben. Diğerinde idareden biri beraber morga indirdik rahmmetliyi. Nasıl morga kadar gittiğimi bile anlayamadım. Bir yandan ayakta durmaya çalışıyorum. Bir yandan gözlerimden sicim gibi yaş dökülüyordu. O gün zor zahmet çalışabildim. Akşamda eve nasıl varabidim şaşırdım. Çünkü yorgunluktan, üzüntüden ayakta duracak halim kalmamıştı. Sürat tutkunlarına tavsiyem vaz geçin bu sevdadan. Çocuklarınızı öksüz, eşinizi dul bırakmayın. Ananaızı babanızı evlatsız bırakmayın lütfen. İş arkadaşlarınız kahrolmasın. Allah rahmet eylesin arkadaşım Recep KESKİN. Yerinizi cenneti mean eylesin inşallah.
29.01.2009Hıdır ALTAŞ/ANTALYA